gri

Atatürk'ün başucu kitabının yazarıdır, Büyük Taarruz öncesinde okumuş ve çevresindekilere de önermiştir.

Büyük Taarruz öncesinde Atatürk'ün bir roman okuması bana Montaigne'in Denemeler kitabından sevdiğim bir kısmı hatırlatıyor:

"Bir komutanın, az sonra hücum edecek olduğu bir kalenin eteğinde dostlarıyla tümüyle serbest ve rahatça, kaygısızca sohbete dalması, Brutus'un herkesin kendisine ve Roma'nın özgürlüğüne karşı pusu kurduğu bir sırada gece dolaşmalarından birkaç saat çalarak tam bir sessizlik içinde Polybius'u okuyup notlar yazması ne güzel bir şey! Düşündükçe içim açılır. Ancak küçük ruhlar işlerin ağırlığı altında ezilir; onlardan sıyrılmayı, bir yerde durup yeniden başlamayı bilmezler."

Kimden neyden ne zaman

Yav kardeşim bu bir diyalog olmalı, ben niye burada monolog çeviriyorum

fakat Müzeyyen, bu derin bir tutku

Ülkücülük sanılır, romantik savunucuları hiç çekilmez

Değil abi değil, ülkücülük değil

İnsan evriminde, medeniyetlerin rekabet halinde gelişmesini sağlayan bir aracı yalnızca

Başlık açılmış, entry'yi de ben gireyim.

İngilizcesi School of Athens olarak geçer. Metafizikle felsefeyi yaratmaya çalışan soylu grubu resmeder kısacası benim açımdan. Resme hakim turuncumsu sarı tonunu çok beğeniyorum. Yine de antik Atina'da avam olmak vardı. Tam başkaldır, devrim yap ortamı.

Bu bir teşvik değildir. (Btd)

türkiyedeki "herhangi bir şey" nefreti de denebilir.

"Gelişmekte olan" ülkelerin ortak problemidir, herkes "Niye gelişemiyoruz ya??" sorusuna bir sorumlu arar. Kimisi de doktorları seçer. Normal aslında yaaani. Görmezden gelin, kibar olun, işinizi yapın geçin.

bkz sorun nerede bulamamak

Bir yıl sonraki bugünden bambaşkadır

Hangi ojee yakışmaz ki kız sanaa

gencim çıtırım baştan başlarım

Eşeğe altın semer vurmuşlar eşek yine eşek

Birinin makamından veya ünvanın ötürü saygıyı hak etmesi gibi bir durum günümüz türkiyesinde mevcut değil. Siz yine de kibar olun ama semerin altındaki at mıymış eşek mi öğrenmeden "kıymetlim" demeyin derim.

Haaadi kalk gidelim bu şehirden
Gün doğarkeen ya da güneş batarken

İstediğiniz evlat değilim, istediğiniz kişi hiç değilim. Özür dilerim, size çok uzun zamandır görmek istediğiniz çocuğu oynuyorum.

Bir şekilde sadece çocukluğun ve laik türkiyenin verdiği güzellik sayesinde romantikleşir. İkincinin atı belki bir gün geri gelir ve biz o günlerde çocuklar gibi şen oluruz.

Buna binaen de Akıncılar Marşı'ndaki "Bin atlı akınlarda çocuklar gibi şendik!" mısrası aklıma geldi, alakasız genel kültür bilgisi olsun.

Diziden tavır mı öğrenilir bre kültürsüz demeyin. Olmak istediğiniz karakteri bir başkasının kaleminden gözlemlemiş olabiliyorsunuz bazen.

Bu diziyi izlediğim zamanlar umarsız davranmayı öğrenmeye çalıştığım bir dönemdi, bana bu konuda yardımcı olmuş dizidir. Baş karakter rastgele yaşayan ve isteklerini asla dizginlemeyen biridir.

Her ne kadar başta iyi gitse de sonunda zihinsel bir çöküş yaşar. Fevkalade özgür zihninden sıkılır, birilerinin ona ne yapacağını söylemesini ister. Onu çok iyi anlıyorum.

Bazen keşke birileri tarafından kurallarla çerçevelenmiş bir hayatım olsaydı demeden edemiyorum. Çocukluktan kalan travmalardır belki ama... Ne bileyim

Hem özgürlüğü uğrunda ölecek kadar seviyorum hem de bazen özgürlükten ne yapacağımı şaşırıyorum. Birden kendimi fırtınalı bir denizde, yalnız bir kayıkçı olarak buluyorum. Böyle zamanlarda aradığım deniz feneri değil, beni kıyıya çıkaracak bir deniz arkadaşlar. Ama hayır, kendime geçici fırtınalar için baki denizler istemem. Nazım Hikmet'in dediği gibi "Deniz olunmalı oğlum/ Bulutuyla, gemisiyle, balığıyla, yosunuyla". Deniz de benim kayık da.

Ne çok seviyormuşum yav bu diziyi, abart ***

tamam kardeşim en çilekeş sensin