İlk maaşıma özel başlık :) Meslekte 1. Ayım bitti. Refakat adı altında da olsa ilk günden beri primer hasta bakıyorum. Sora sora çok şey öğreniyorsunuz ama Tek bir şey diyeceğim. Arkadaşlar ders çalışın. Acillere ne kadar hakimseniz özgüveniniz de bir o kadar artıyor. İntörnlerin mezuniyeti de yaklaşmışken birkaç öneri vermek isterim. 1-) acillere hakim olacaksın. Anafilaksiyi arresti bileceksin. İlk seferinde tabi ki yönetmek kolay olmayacak ama öğrenirsin. Üsye ilacı bilme ama adrenalini bileceksin. Zamanla yarıştığın durumlar gerçek acil olanlardır unutma. 2-) tus hedefleyen biriyseniz bulduğunuz her ortamda uyumayı ve post nöbet ders çalışmayı öğrenmek durumundasınız. Vakit buldukça tus çalışın işe başlayınca o kadar kolay olmuyor malesef. 3-) bilmediğinizi hastaya çaktırmayın. Basit bir öneri gibi görünse de oldukça zor. Yeni başladığımız çok çok belli oluyor :) yapacak bir şey yok onu da öğrenicez 4-) ben bir tık yoğun sayılabilecek bir ilçe acilinde çalışıyorum. Acil insana çok şey katıyor. Arresten tutun svo'ya Anafilaksiye kadar görmediğim şey kalmadı. Az önce paraziter hastalık tanısı koydum mesela. Küçük bir örnek :) 5-) sistemi bilmek zorundasınız. Adamlar bir cümlemizden bile neler neler yapabiliyor. Duydukça şaşırıyorum. Önemli olan sadece hastaya tedavi vermeniz değil bunları belgelemek zorundasınız. Yine başıma gelen bir örnek. Hastalar bazen durumun ciddiyetini kavrayamayıp izinsiz hastaneyi terkedebiliyor. Yoğun bir günde gözden kaçabilir. Sisteme not düşmek zorundasınız. Hastanın başına bir şey gelse sizin de başınız yanar. 6-) çocuk acil intörnlüğünü iyi geçirin. Pratisyenlikte en çok işime yarayan, bir şeyler öğrendiğimi farkettiğim staj olur kendisi.kendinizi doktor gibi hissettiğiniz nadir yerlerdendir çocuk acil. Pediatri sevmeyen biri olduğumu da hatırlatmak isterim :) 7-) sizden kıdemli olan pratisyenlere varsa uzmanlara soru sormaktan asla çekinmeyin. Böyle böyle öğrenicez böyle böyle öğreticez. 8-)son olarak tekrarlamam gerekirse tus da isteseniz başka bir şey de planlasanız ders çalışmak ve temel doktorluk becerisini kazanmak zorundasınız.
Peki bu öğrenme süreci nasıl oluyor sayın schlimazl? Öğrenene kadar arada sıkıntı yaşayan hasta oluyor mu? İntörnlükten pratisyenliğe geçiş süreci nasıl işliyor?
Bende hala öğrenmekteyim sayın syy. İlk günlerde nasıl yani ben mi hasta bakıcam, reçeteyi de ben yazıcam, hocan mıyım gerçekten diyordum. İlk birkaç nöbet her şeyi sordum. Neyi ne zaman kime yazıcam gibisinden. Arka sekmede Google'm hep açık olur :) İntörnlükten en büyük farkı sorumluluk. Herkes sizin ağzınıza bakıyor öyle söyliyim. İntörnlükte bize denileni yapıyorduk pratisyenlikte de tam tersi sizin bir şeyler demeniz gerekiyor. Siz söyleyeceksiniz onlar yapacak.Eksik olduğumuz yukarıda da çalışın dediğim kısım tam da bu. Bilsek de söylesek :) öğrenmenin en basit yolu görmek, tecrübe etmek. Sorun. Burda ne düşündük niye bunu verdik. Bir sordun iki sordun üçüncüye öğreniyorsun zaten. Şu ana kadar hastalarımda bir sıkıntı olmadı. Bazen taburcu etmese miyim dediğim oluyor ama. Hastayı gönderdikten sonra aklıma başka şeyler geldiği oluyor. İlk başta korkuyordum hasta bakmaktan da içine girince alışıyorsunuz.
renk sözcüğünün farsça'daki yan anlamlarından biri de hîle, düzen, oyun demektir. neşet ertaş'ın bu sözü, bu bilgiden sonra bir kez daha anlam kazanıyor sanırım. kandığımız şey, dünyadaki hîle, hurdaymış meğer.
Acil grubum 8 kızdan oluşuyordu. Bir gece nöbetinde abi erkek intörn arıyor. Döndü dolaştı sordu soruşturdu. Baktı yok son çare beni tuttu kolumdan sen gel dedi. En erkek intörn benmişim. Derdi de şey ortopedi konsa gelmiş, Kalça çıkığı. Beni de femur tutmak için çağırmışlar. Biraz Ağırdı ama çaktırmadım :)
Gazi'de son sayılı günlerimi yaşıyorum. Bugün karede hastaneye karşı kahvemi yudumlarken içimi bir hüzün kapladı. Bazen eve dönmek evi terketmekten daha zor geliyor insana.
Ortaya çıkış amacı iyi düşünülmüş olsa da zamanımıza yansıması hiç hoş değil.Koskoca bir yılımızı çalıyorlar aslında. İntörnlük adı altında sekreterlik, hemşirelik, personel görevleri yapıyoruz. Pratik olarak bir şeyler katmış olabilir kabul. Ama bunları yapabilmek için bir yıla ihtiyacımız yok. Şahsen ben ne öğrendiysem 2 hafta içerisinde öğrendim. Doktorluğun d'sinden bir haberiz kimse kendini kandırmasın.
"Anadolu halkının bir ruhu vardı; nüfuz edemedin. Bir kafası vardı; aydınlatamadın. Bir vücudu vardı; besleyemedin. Üstünde yaşadığı bir toprak vardı; işletemedin. Onu, hayvani duygulann, cehaletin, yoksulluğun ve kıtlığın elinde bıraktın. O, katı toprakla kuru göğün arasında bir yabani ot gibi bitti. Şimdi elinde orak, buraya hasada gelmişsin! Ne ektin ki, ne biçeceksin?.."
Benim bir hocam vardı kimya öğretmenimizdi kursta. Çok naif,kibar kadındı. İyi insanlara,bizi kırmayıp susuyorlar diye yüklenilir ya işte öğrenciler de ona öyle yapardı. Ama o,tüm şımarıklıklarına rağmen yine de kimseye tek kelime etmez kimseyi incitmezdi. Biz iyi anlaşırdık onunla,Farklı bir bağımız vardı birbirimizi sever beraber gülerdik. Çiçekleri çok severdi. Sürekli çiçeklerine isim koyar fotoğraflarını atardı. hatta bir keresinde bana bir çiçek ekip getirmişti en sevdiğinden. Ben okulu kazandım ankaraya geldim ama hiç bağımız kopmadı. Çünkü dedim ya Farklı bir bağımız vardı. Uzun aralarla da olsa konuşurduk. Yazın memlekete gittiğimde beraber buluşup vakit geçirip konuşurduk. Hocam kansere yakalandı sonraları. Saçlarını kestirmişti son gördüğümde ama o haliyle bile çok güzeldi bakakalmıştım güzelliğine. Dedim ya bana hep yazardı halimi hatrımı sorar benden dua isterdi. Hep de ederdim ona dua. Son zamanlarda Ankarada tedavi görüyordu haberim vardı bir kere giderim yanına mutlu olur diye düşünmüştüm,gidemedim bir türlü. Hayata kendimi çok kaptırmıştım çünkü. En korktuğum şeyi yapmış kendim için yaşamaya başlamışım çünkü. Evet herkese ulaşamam biliyorum ama iki aydır yokluğunu bile fark edememişim hocamın. Bir kere yazmamışım bile ona. Ben bugün o narin güzel hocamın vefat haberini aldım bir başka öğrencisinden. Hocam iki ay önce vefat etmiş. İki ay. Ben bunu yeni öğrendim. Ben hayata kendimi kaptırmaktan korkardım. Ben bugün o sürüklendiğim hayat rüzgarından başımı kaldırmadığımı fark ettim. Kendime kırgınım çokça kızgınım. Üstelik bir felaketi derinlerden yaşamışken kendime yeni söz vermişken… sığmıyor işte cümlelerim içime. Buraya döksem de bitmeyecek o cümlelerim. Zihnimde yankılanacak,izleri geçmeyecek. Onu her duamda andıkça da tekrar edecek.
Şimdi sırra kadem basan entrylerim arasında, geçen yıl tam da bu zamanlar “davullu zurnalı mezuniyet yapıldı.” Demiştim. Bu yıl da bizim davulumuz çalacak. Biz doktor olduk galibaaa. Darısı tüm sözlük yazarlarına. 🥹
Bir kadın için çok zor iş. Sipariş ettiğim elbise ve ayakkabıların haddi hesabı yok. Bunlar tatlı telaşlar olmaktan çıkıyor sanki bir süre sonra. Zamanımın ve cüzdanımın yettiği yere kadar harcadım. Mezuniyet yaklaştıkça artık "doktorculuk" oynamayacağınızın farkına varıyorsunuz. Baktığınız her hastada sorumluluğunuz yazdığınız her reçetede imzanız olacak. Ben biraz korkuyorum..
Beau isimli 2011de yayınlanmış kısa filmin üzerine inşaa edildiğini okuduğum film, herediteryi yeni izlemiş sayılırım daha ay olmadı, bu filmi de merakla bekliyorum ama 3 saatmiş bir de ne yalan söyleyeyim tek izlemek istemiyorum, çarpık bir hero's jurney dendi film için bana ki bu da ilgimi cezbetti zira severim hero's jurney şeklinde işlenen filmleri, izleyince buraya gelir güncelleme yaparım ey ahali, selametle
T:2020 girişlilerin her komite not çıkarmış olan not grubu.
Öncelikle şunu belirteyim: not yazan öğrenciler,not yazmayan ve yıllardır not yazmamasına rağmen güncel not okumasıyla övünen diğer dönemdaşlarının gözünde enayidir,kerizdir,kendini düşürmüş insandır. Evet bu pek zeki,büyük resmi görmüş arkadaşlarımızın bir yaradan idrarlarını sakınacak kalitede olduğunu benden iyi biliyorsunuz.
Renkli notu not yazdığın hafta ücretsiz,yazmadığın hafta indirimli alma hakkına sahip olmak için not yazılır mı? Tabii,yazılabilir ama 2. Yarıyıl boyunca babam notları benim için renkli çıkardı. Evet 0 indirimle. Yani arkadaşlar afedersiniz ama allah düşürmesin tabii de kimse o meblağ için o işe sürdürülebilir bir biçimde katlanamaz.
Motivasyon nedir?
Hani okul şöyle,okul böyle diye bikbiklenmeyi biliyoruz ya;elimizi taşın altına ne kadar sokuyoruz? (Okulu aklamıyorum,yanlış anlaşılmasın. Okul bizi mahvediyor,bu cepte.)
Hadi elini taşın altına sokmadın güzel arkadaşım,o zehirli pis sözlerini ne demeye etrafa saçıyorsun? Biz sizin 20 kişi birleşip,bir not alıp,taratıp tabletten okuduğunuzu bilmiyor muyuz? Kendisi ortak sınıf grubunda zehrini çok akıttı diye grup kapalıya dönünce kız arkadaşının yazar grubuna katıldığını bilmiyor muyuz? Gelsin. Başımız gözümüz üstünde yeri var. Zaten prometheus öyle bir yer olduğu için ben de oradayım. Bana da 'gel,sen bizim için kıymetlisin.' dendi. o yüzden major problemlerim olmadıkça terk etmedim.
Said abi ilk toplantıda bir şey söylemişti ve hala kulağımdadır. 'Bizim grup notun arkasındaki renkte bile anlaşamıyordu,en son dağıldık.'
Ben yeri geldi textbook okuyup yazdım notu,yeri geldi 12 saatte 1 not yazdım. Benden daha iyi yazanlar var. Hepsinin eline,emeğine,yüreğine sağlık. Geçen seneki sabit denetmenim ses kaydını dinleyerek notu denetlerdi. Bu sene sabit denetmenim değildi ama aynı kişi yine aynı özveriyle notumu denetledi.
Ne hakkım varsa benden yana helâl olsun,bir de huzursuz insanların zehriyle uğraşamam.hem zaten alt dönemler benim yazdığım notu çalışırken bana fotoğraf yolluyorlar ya vatsaptan,yetiyor o bana. :)😇😌 eriyeveriyorum hehe 🤭
Öncekle korkmayın. Hiç zorlanmayacaksınız. Beyninizi alıp koltuk altınıza koysanız dahi hepinizin rahatça yapabileceği personel-sekreter arası bir muamele ile dolu 1 sene geçireceksiniz. Ama kesinlikle yorulacaksınız önceden bunu kabullenmeniz gerekiyor ki şaşırmayın.
Herhangi bir ideolojinin altında bulunmadığınızı, fikirlerinizin son derece önemsiz olduğunu unutmayın. Siz bulunduğunuz servislerde insan değil doktor hiç değil sadece bir intörnsünüz.
Her ne koşulda olursanız olun bu hastanede siz olmazsanız hastanenin normal düzeninde işlemeyeceğini asla unutmayın. Sadece bir intörnsünüz ancak pek çok şey de sizsiniz.
Bulunduğunuz serviste hemşire ya da personelin 1 kere bile olsa yapabildiğine şahit olduğunuz hiçbir şeye elinizi sürmeyin. Çok acilse, önemli bir durum varsa bunun istisnası olsun. İstisnalar dışında kendinize tek 1 tane bile işi fazladan yüklemeyin.
Siz gidersiniz ve gittiğiniz yerde personel ile hemşire kalır. Hiçbir kalıcı sağlık çalışanı sizi kollamaz. Ancak çalıştığınız her yerde personelinden hemşiresine temizlik görevlisine kadar herkes kalıcıdır. Hatta muhtemelen bu saydığım herkes zaman içerisinde arkadaştan öte aile gibi olmuşlardır. Böyle bir ortamda haklı olsanız dahi kimsenin hakkınızı vermek için öncü olmayacağı gerçeğini unutmayın. Hakkınızı siz arayın.
Kıdem olarak altınızda çalışan herhangi bir sağlık çalışanıyla abi-abla olmayın. (İntörnken olmayın.) Sizi bir daha görmeyeceklerini bildikleri için kendi sorumluluklarını size yükleyebilirler.( Bu gruba bazen maalesef ki asistanlar da dahil olabiliyor.) Ancak hanımefendi/bey diyerek mutlaka teşekkür edin kolay gelsin diyin nezaketi eksik etmeyin. Çünkü hastanenin asıl yöneticileri personellermiş. Sonradan anlayabildim.
Belki de saatlerce uğraşıp peşinde koştuğunuz işler için size 1 teşekkür çok görülecek. Yaptığınız işler için beklentiye girmemenizi tavsiye ederim.
Genel olarak acil durumlarla karşılaşmayacaksınız. Karşılaştığınızda bile unutmayın ki siz doktor değilsiniz. Resmi olarak yetkisi olan kişi veya tedavi verici olan kişi siz değilsiniz. Hastaların kaderi birilerinin elindeyse maalesef ki o kişi şu an siz değilsiniz. Dolayısıyla bir intörn arkadaşınız bir işi yapmaktan kaçıyorsa sakın o işe elinizi sürmeyin. Hiçbir şeyi düzeltmiyorsunuz. Gütf'ün enayisi oluyorsunuz.
Daha az çalışmak için sigara molalarına çıkmayı ihmal etmeyin (sigara içmenize gerek yok) çünkü sigara içenler bu molaların suyunu çıkartabiliyor. Sigara içmeyenin üstüne iş kalıyor.
İşten kaçın demiyorum. Doktor olarak dahil olacağınız her işe isteyerek gidin. Hiç korkmayın. Ancak mütemadiyen size verilen intörn işleri maalesef ki beyninizi değil omurganızı kullanarak yapabileceğiniz işler oluyor.
Zaman zaman bazı bekar erkek asistanların kadın intörnlere yakın olmak için ekstra çaba içerisine girebileceğine şahit olacaksınız. Bu gibi durumlarda kadın bir intörnseniz asistanınıza tıbbi sorular sorarak bir sonraki staja kadar olayı kendi lehinize çevirebilirsiniz.
Merak ettiğiniz şeyleri asistanlarınıza sormaktan çekinmeyin. Genelde anlatıyorlar ve sizi geri çevirmiyorlar.
İntörn olacağınız zamanı hesaba katarak liste sırası size yakın olan insanlar ile ikili ilişkilerinizi ılımlı tutmaya çalışmak sizin için faydalı olabilir. Fazla yakınlık kurun da demiyorum asla. Çoğu stajda önünüze hazır bir mesai iş listesi geliyor ve o insanları her gün görüyorsunuz.
Çömez asistanlar sürekli olarak hastanede dosya işi yapıyorlar. Onların ani çıkışları nedeniyle kendinizi suçlu hissetmeyin genel olarak gerginler ve iş yükleri çok fazla. Genel olarak tüm asistanların iş yükü çok fazla aslında...
Hem doktorsunuz hem de hiçbir şeysiniz. Sizi görmezden gelmelerine müsade ederseniz boş geçirdiğiniz ve personel olarak kullanıldığınız 1 seneniz için üzülmüş olursunuz. 6 senelik tıp fakültesi hayatımın en güzel senesini geçirdim benim için çok güzel bir deneyim oldu. Sizin için de çalışmaktan, sormaktan, öğrenmekten keyif aldığınız harika 1 sene olur umarım.
Günümüz türkiyesinde hekimler özelinde "çok iş az kazanç" şeklinde olduğu için bizleri ilgilendirmeyen versustur. "Hekimler,halkın ayakları altında paspas olmalıdır ki eğitim seviyesi ortada olan halk kendini değerli hissetsin." Eh tabii onlar da haklı. "biz sizin hizmetkarınızız."diyip içlerini dışlarını yesek bizi daha çok severdiler.
Yanlış anlaşılmasın,iki kitap yüzü görenin kıçının kalkmasını hep eleştirmişimdir ama "biz bugün doktor dövebiliyoruz." Diyen kadının seviyesine inmek için sebep göremiyorum.
T:mezun olduğunda 657 sayılı kanuna tabi olacakları pek de ilgilendirmeyen versus.
Kini,nefreti neredeyse hiç anmayıp onlardan,onları ananlardan uzak durarak. Konu ne olursa olsun sevginin hangi türü gerekiyorsa onu ruhuma işleyip konuya içimden yaklaşarak. Elimin uzandığı yapraklara,ağaçlara,dallara,çiçeklere dokuna dokuna yürüyerek. Gökyüzüne sık sık bakıp önce mavisine dalıp sonra gözlerimi kapatıp derin bir iç çekerek. Yolda karşılaştığım hayvanlara selam verip onlarla konuşarak bazısınınsa tüylerini okşayarak. İnsanların ne dediğini düşünmeden sadece kendi içimi dinleyecek şekilde hareket ederek. Kendime,yalnızlığıma zaman ayırıp onun dediklerini kağıtlara dökerek… Ama En çok da şükrederek. Olana,olmayana;gidene,kalana. Her şeye şükrederek.
Hz Aişe… Peygamber efendimize onu sevip sevmediğini sorduğunda “kördüğüm gibi seviyorum” cevabını alan ve yıllar sonra “kördüğüm ne alemde” sorusuna “ilk günkü gibi” cevabının verildiği en güzel sevilen kadın…
Bugün önünden geçtim. Çok kez bunu yapmama rağmen bugün bir farklı göründün bana. Vedalaşmak zorunda olduğum biri gibiydin. Senden uzaklaşmanın iyi geleceğini düşündüğüm her zamanda özleminle kendine Çağıran kişi sendin. Her yerinde acı tatlı bir sürü anı biriktirmişim. Uzaktan seyre daldığımda mesela karede gözümden yaş gelene kadar attığım kahkahaları, genel cerrahi sözlüsünden çıkıp ağladığım zamanı gördüm. E9'da anahtarımı kaybettiğimi düşünüp hızla dolabıma yönelirken ağlayan kendimi gördüm. Yine e9'da sımsıcak yüreklerle sohbete durdum. Acilin önünde arreste yetişmek için çayımı çöpe attığımı aynı zamanda da diğer nöbetin gecesinde arkadaşlarımla kahvaltı yapmanın mutluluğunu tattım. Demem o ki 24 yıllık yaşam serüvenimin dörtte birini bu küçücük yerde geçirmişim ve unutmam mümkün değil seni. Seni hep hatırlayacağım. :)
Sa, birine daha yetişebildiğim için çok mutlu ve heyecanlı olduğumdur. Umarım herkese güzellikler getirir, sırrına inananların ramazan aylarını şimdiden kutlarım, iyi günleer :)
İlk yarı ve ikinci yarı olarak ikiye ayırdığım ömür parçası. İlk yarı enerjimiz yüksek, kendimizi keşfediyoruz. Yaparız, hallederiz. Her yere yetişmeye çalışıyoruz. Dolu dolu yaşamak istiyoruz. Sonra bakıyorsun Yaş olmuş 24 25. Bir gün böyle aniden olaylara bakış açın, yaşama sebebin değişiyor. Sabah uyandığında güneş aynı doğmuyor sana. Tam bu yaşlar olgunluğun üzerine çöktüğü yaşlar. Bazı şeyler anlamını yitirirken bazıları da başka anlamlar kazanıyor. Açıklaması zor ama değişiyor bir şeyler işte. Ben hep sorarım 20li yaşlarının ikinci yarısında olanlara. yaşadın mı böyle bir şey diye. Hep aynı cevabı aldım "evet." sanırım bana da biraz bundan olmaya başladı.
selektor yapan yildiz
schlimazl
