poyrazkarayel

Ahlaki ve etik değerleri yozlaşmiş halkın ta kendisi..

Kuzu kuzu bakıyorlar öyle..

tamam ben de biliyorum yaş aldıkça ,tavırların ve duyguların olgunlaşıp farklılaştığını.ama demek istediğim bu buruşmuş ellerin , bazen neşeli tonton bazen duvar gibi o suratların altında 70 sene önceki çocuk hâlâ duruyor.

70 yaşında huysuz dedenizi düşünün.
-kizim/oğlum kapat şunu başım ağrıyo
-bu yemek nerde kaldı ya öldük acliktan
-prizleri tutarak çek fişi koparacaksin

Ne kadar itici değil mi ? Ama o 60 yıl önce sokakta bilye oynayan , bahçeden erik çalan , sokakta boş boş gezen o sevimli cocukla aynı beden hâlâ.sadece biraz bükülmüş beli.ruhu hâlâ aynı ondandır yedisinde neyse yetmisinde aynidir sözü.tamam tecrübe elbette etkiliyor ama çerçeve aynı.

Arada annemi teyzemi falan izliyorum onlar televizyonu izlerken.albümdeki genç kız fotoğrafına bakıyorum çok az zaman geçmiş 20 yıl.cehre değişmiş biraz kırışmış ama anılarla şimdiyi karşılaştırıyorum hala var 'ihtiyarlarda' o çocuk .

Ne kadar yaş almış insanları her zaman katı , karar koyucu ,laftan anlamaz görse de küçükler ; aslında karşıda kostüm değiştirmiş iyi rol yapan bir çocuk var.onlar da saçma sapan şeylere üzülür ,sevinir ,durumun gereğini yerine getirir.

Tahir olmak da ayıp değil Zühre olmak da
hattâ sevda yüzünden ölmek de ayıp değil,
bütün iş Tahirle Zühre olabilmekte
yani yürekte.

Meselâ bir barikatta dövüşerek
meselâ kuzey kutbunu keşfe giderken
meselâ denerken damarlarında bir serumu
ölmek ayıp olur mu?

Tahir olmak da ayıp değil Zühre olmak da
hattâ sevda yüzünden ölmek de ayıp değil.

Seversin dünyayı doludizgin
ama o bunun farkında değildir
ayrılmak istemezsin dünyadan
ama o senden ayrılacak
yani sen elmayı seviyorsun diye
elmanın da seni sevmesi şart mı?
Yani Tahiri Zühre sevmeseydi artık
yahut hiç sevmeseydi
Tahir ne kaybederdi Tahirliğinden?

Tahir olmak da ayıp değil Zühre olmak da
hattâ sevda yüzünden ölmek de ayıp değil.

-nazım hikmet ran

Ah ulan sözlük anlatacağım dayanamıyorum.Sene iki bin çift sıfır ya da 3 sene evvel tam hatırlamıyorum bu saçmalığı.bu talihsiz olaydan sonra tasavvufa falan sardım kendimi akıl sağlığımı kaybetmemek için.

-poyraz gel kahvaltı hazır menemen var sıcak sıcak.

Allahım menemen var taze ekmek ve çay bermuda melek üçlüsü.pazar sabahı ve bu kahvaltı kombosuyla günüm güzel gececek eminim.oof oof o ne.göz altım balon gibi.size bir soru çok uyuyunca da uykusuz kalınca da göz altım şişiyor sebep? neyse önceki gece 3 arkadaş sabahladik.filmler,yemekler ev bomboş kart falan..biz 15 senelik arkadaşlarız birbirimizin ciğerini biliyoruz..(sanıyoruz).

Kahvaltiyi yaptım bunlarla buluşacağız İstanbul'a gideceğiz..

- knk geldik araba aşağıda

oglum adamlara bak özel soförüm gibi gelmişler adam bunlar.neyse şarkılar türküler 2 saatte gittik.ama benim unuttuğum bir şey var bu arkadaşlarım fazla maruz kalındığında kafa açan cinsten ve hayalperetin daniskasi falan ikisi de .yolda aklıma geldi bunlar çocuk çocuk hareketlerle beni darlar mi lan ?

Lan yok ..

Abi arabadan indik dağdan inmiş gibi başladılar.ust geçidin ayagina tirmanalim ilk çıkan kazanır falan.

+ Hahahah yok olm durun insanlar var.( Ben sizin yapacağınız işi var ya )

1 saat geçiyor.kapali carsinin orada Muşta seciyolar ama nasıl dandik malzeme birbirlerine falan dalasiyorlar bı hayal edin ben de sinir küpü olmuşum ama artık çok geç.

Neyse 2-3 saat oldu.köfte ekmek aldık deniz kenarina oturduk.ben yol yapıyorum eve gidelim falan diye hayal edin böyle rezil bir ortamı günümün içine edilmiş ve en kötüsü yanimdaki adamlar 5 zeka yaşına hitap etmeye başladı birden.en son bunlar baktım sahilde parkour running falan yapiyo banklarin üstünden atliyolar delirdim ben.domates gibi oldum dedim behlül kaçar beyler siz arabayla gelirsiniz ben dönüyorum.dost yolculukta tanınır dostlar hele bir konfor alanından çıksın gerçek yüzünü bir görün.hala arkadaşız tabi ama seyahat şehir dışı gezmeleri daha onlarla yok.

gençliğim gidiyor değil de hayatı ıskalamışım hissi var.dün değerli bir insanla da ucundan konuştuk bu durumu burdan ona selam.

şu an ,tam şu an Almanya'da milliyetçi bir amca relax bir modda alman birasını yudumluyor,riyad'da genç bir esnaf dükkanın önünde müşteri çekmeye çalışıyor .bak o adamı durdur onun tam da senin tütsülerine ihtiyacı var.ne bileyim tropikal iklimde bir yerde kumsala münazır bir cafe-barda iki sevgili esen rüzgarla huzur buluyor.kolombiyada ,İspanyada belki de yeni marquezler kitap yazıyor,bir Veronica akıl hastanesinde ölmek istiyor .bunlar ve daha niceleri tam şu anda oluyor.

Ben bu cografyalari görmek isterdim.oyle alayım başımı dünyayı geziyim,eyfele çıkayım gibi değil ama bakın.her cm kareyi görmek ,her insanla tanışmak , her meyveden tatmak istiyorum,hiç değilse bir kısmını deneyimlemek ,"yaşamak" istiyorum.

Kabul etmesi ne kadar zor olsa da dünyanın en acımasız ve özgürlestirilmiş kölelerinin olduğu çağa denk geldim.memuriyete hapsolup hanım akşam eve bir şey lazım mı ile dün yatırılan hastanın durumu nasıl seyrediyor arasında sıkışıp kalmak istemezdim mesela.üzücü ama çoğumuz yazılan bu senaryoyu usta oyuncular gibi oynayacağız bildiğimiz halde.

Çalışmadan olmaz elbet ama bu çalışmak değil ve bu ülkedeki yaşamak değil ömür sürmek.her ölen pişman ölür demiş Atilla ilhan.bu çok koyuyor bana.

takribi 75 yıllık ömür ,20 si geçmiş son 35 i rölantiye ve hastalığa ayarlanmış bakın bana son 20 yılım kalmış ve ben şimdiden hayatı ıskalamışım.

Leblebi..tabakta bi o var öğrenciliğin gözü kör olsun.

"NİĞDE Ömer Halisdemir Eğitim ve Araştırma Hastanesi´nde görevli Nöroloji Uzmanı Dr. Öğr. Üyesi Halil İbrahim Akçay, iddiaya göre randevusuz muayene olmak ve ilaç yazdırmak isteyen Suriye uyruklu M.F. tarafından darbedildi. Şüpheli polis tarafından gözaltına alındı."

Benim artık sabrım falan kalmadı.kendi vatandaşın yetmez ithal medeniyetsiz getirirsin dayak yer doktorun ondan.okul bittiği gün defolup gitmek istiyorum.şundan eminim ki eğer bu mesleği burada devam ettirirsem ben meslekten atılırım,herkes bu mağduriyeti yasayan abilerimiz ablalarimiz kadar sakin kalamayabilir.O kadar emek verip bı anlık sinirle emeğimi heba etmek istemem.düzeleceğine dair en ufak ümidim olsa kalmak isterdim.bana 20 yaşımda harıl harıl Almanca çalıştıranları Allah'a havale ediyorum.düşünmesi bile nabzımı yükseltiyor.sen kimsin lan şiddete başvurabiliyorsun.

şunu da unutmayın arkadaşlar başka mesleklere mensup insanlara değil de sürekli hekimlere şiddetin gündem olması tesadüf falan değil.neden acaba?

gözünüze kestirdiğiniz insan rol yaptığınız anlamadan,10+25 yıllık kontratla renklerinize bağlıyorsunuz.taraftar mutlu,yayıncı kuruluş mutlu..(inşallah siz de mutlusunuzdur).buna evlilik deniyor.

Lan manyağaaam!!!

oyuncular : poyrazkarayel
çilekli süt (2.5 yaşında ,mavi göz sarı saç)
komşunun bebeği

mekân: tüm sülalenin bir araya geldiği anneanne evi

bu çilekli süt denen prenses benim kuzenim olmakta.ailesi Almanya'da yaşadığından kendisi sadece yazları geliyor Türkiye'ye insan ilişkilerinde türk muadillerine göre sjhshsh haliyle biraz zayıf.

çilekli süt evde koşusturarak oyunlar oynamakta bağırmakta falan normal bir bebiş yani.ben de evde yaşıtım olmadığından bu kurabiyeyi izleyip mutlu oluyorum.15-20 dakika geçiyor ve komşunun bebeği eve intikal ediyor.bizimki ambulans sireni gibi teyakkuza geçirmiş milleti.komsu bebekte oyuna dahil olmak üzere eve gelmiş.

Neyse bunlar bir yarım saat oynadılar herhalde ben de telefona dalmışım.yarim saat sonra baktım bunlar birbirinden bağımsız takılıyorlar.

Pk: kuzu siz niye beraber oynamıyosunuz

ç.s : oynamıyor menimle

Ben de fazla ustelemedim.komşu çocuğu üzülüp eve gidiyor neyse.ertesi gün annesinde öğreniyoruz ki bizimki çocuğu bebiş bebiş diye cağırıyormus.bebiş gel şunu oynayalım ,bebiş gel şuraya gidelim.çocukta 4-5 yaşlarında herhalde, gurur yapmış ben ondan büyüğüm bebiş diyor bana diye sjhssb.aslanım ne bilsin bizim çilekli sütümüz ast üst ilişkisini zaten zor konuşuyor,üzdün olm kızı..

yaşama sevincinin vücut bulmuş halleri.bir rivayete göre büyük iskender bana 10 tane bunlardan verin ikna edemeyeceğim tek canlı kalmaz demiştir.tabi bu bir rivayet hemen atlamayalım.her geçtiğimde sırasıyla ikna sürecine başlayan,kendi kafelerinde benim aradığım huzurun olduğunu söyleyip duran,ekonominin bel kemikleri.ama geçen günki bir başka.adam bütün ultilerini kullandı saymadığı özellik kalmadı 4-5 adım geçtim ve zehirli ok geldi :

-abi aile salonumuz var.

Direkt geri döndüm.üst kata geçtim böyle cam kenarı sote bir masaya park ettim.aradım eşimi :

-öhöom.."bir tanem";) çabuk çocukları al hamamönüne gel.aile salonunda güzel bir kahvaltı yapalım.
+Tamam bey hemen geliyoruz.(utangaç surat)

Şaka şaka bey demedi..

abicim o kadar İtem saydın arada salladın da.. son kurşun aile salonu olabilir mi? bende iyi aile babası profili mi gördün bilmiyorum ki ..

yalnızlık eğer ki zorunluluk değil de seçim ise dünyanın en büyük nimetidir benim için.hani demiş ya dostoyevski İnsana olan saygımı kaybetmemek için insanlardan uzak duruyorum diye benimki de o hesap..yanlış anlamayın ben de melek değilim hani.ama emin olduğum tek bir şey var ince düşünürüm.bir hareketi veya bir sözü söylemeden önce kırk dokurum çünkü bana böyle davranılmasını isterim.bir tanıdık veya arkadaş beni yaralayacak bir söz söylese ,bir ithamda bulunsa mübalağasız kafamda döner durur aylarca.gun içerisinde aklıma gelir tekrara düşer o günüm hiç olur.ama yemin ederim karşımdakine kızmam kendi hayatım üzerinde böyle değersizlere söz hakkı verdiğim ,kontrolü bir nevi paylaştığım için sinirlenirim hem de çok..Kafka der ya hani Beni üzecek gücü sana verdiğim için kendimden özür dilerim imzamı atarım..

bu entryi asıl yazma amacım kitaplar.kitap romantizmi ya da fularsız entellik kasmayacağım ama düşüncelerimde hiç olmadığım kadar samimiyim.cemil meriçi anmış olayım ben de insanların kötülüğünden kitaplara sığınanlardanım.suçsuz değilim ama farkındayım her anımın.andan kurtulup başka bir zamana kaçma değil benimkisi.gercek hayatta bir insanın zihnine,hayatına,kararlarına bu kadar yakından tanıklık etmek için ne denli feragatlerde bulunacağımın (manevi hususta) farkında olduğumdan bağlıyım bu dosta.tekrar başladım eski ruh halime ve paslanmış düşünce yapıma tekrar
dönmeye başladığımı hissediyorum.ezeli dost ebedi dert seni seviyorum..

“insanların büyük çoğunluğu yüzmesini öğrenmeden yüzmek istemez. yüzmek istememeleri doğal, çünkü karada yaşamak için dünyaya gelmişler; suda değil. ve düşünmek istememeleri de doğal, çünkü yaşamak için yaratılmışlar; düşünmek için değil! evet, kim düşünürse, kim düşünmeyi kendisi için temel uğraş yaparsa bundan ileri bir noktaya ulaşabilir. ne var ki, karayla suyu değiş tokuş etmiştir. böyle biri bir gün gelip suda boğulur.”

Bir şey var aramızda
Senin bakışından belli
Benim yanan yüzümden
Dalıveriyoruz arada bir
İkimiz de aynı şeyi düşünüyoruz belki
Gülüşerek başlıyoruz söze

Bir şey var aramızda
Onu buldukça kaybediyoruz isteyerek
Fakat ne kadar saklasak nafile
Bir şey var aramızda
Senin gözlerinde ışıldıyor
Benim dilimin ucunda

-Nahit ulvi akgün

bazıları için milletin başının eti..

Eğer uzun ömürlü bir Gazi tıp öğrencisi fatih İstanbul'u fethettiği günden itibaren KYK bursu alsaydı ;

2022-1453 = 569
569*12 = 6828
6828*850=5.803.800

tahminen İstanbul'da normal bir semtte ortalama bir daire alabilir,orta-üst segment bir SUV alabilirsiniz.kalanı da vergilerdi,faturaydı,hobiydi falan...bı 8-10 sene yaşarsınız insan gibi (herhalde yaşarsınız bilmiyorum)..demem o ki yol yakinken yurt dışında hekimliği bir düşünün derim.ksjsbs

(Matematiğim yok gibi bir şey inşallah hata yoktur )

ayna..kapağı falan da bir hoştu.hediyeyi görmemle manasını anlamam bir olduğu için de mutluyum,layıkıyla teşekkür edebildiğim için.

size verilen en güzel hediye aynadaki yüzünüz,yaşadığınız bu hayat ve size değer veren güzel insanlar.kıymet vaktiyle bilindiğinde anlam ifade eder.

“Huzur mu istiyorsun?
Az eşya, az insan!”

-franz kafka

Ah be kızım Suat bee eh be kızım bee

poyrazları sevin ama koparmayın..

Davranislarımdaki bir sorunu görüp düzeltmek isterken,tavırlarımdaki pürüzleri törpülemeye karar verdiğimde bu belaya bulasiyorum mecbur ,çünkü bir karar almadan önce icerdekiyle uzlasmamız lazım.

bazen kendime itiraf etmediklerimi yekten söylerse bana,hazmedemiyorum.susmuyor da Allah'ın cezası ,ağzını burnunu kıracağım bir gün o raddeye geldik.

henüz yazmadığımdır..

otobanda önündeki primat sinyal vermeden manevralar yapar , yanında baban var diye küfür edemezsin bağıramazsın..

bak ben buna bir şey yapmazsam kudururum bu gece tayfun..

annem yatıya kalmalı bir misafirlikteyse ya da memleketine falan gitmişse babam katiyyen yatakta uyumaz geçer salonda koltukta uyur.başlarda bunu rastlantı falan sanırdım büyüdükçe emin oldum.o yatağa tek yatmayı yediremez herhalde gururuna.

ülkemizde yazlar sıcak ve ter kokulu ; kışlar ise soğuk ve yalnız geçer..hem de çok yalnız geçer..

-a.poyraz karayel

Der misin ki bir gün;
"İnşallah çok bekletmedim seni..."

-Cahit Zarifoğlu

sevmek dersi için pek tabi okutulabilir.

Fakat Müzeyyen bu derin bir tutku inancım bu benim
Ama belli ki tek taraflı tutku eksigin bu senin
Yalnızca hislerden ibaret benim bütün bildigim
Lakin bilinmeyen ithal bir duygu sen bunu bi düsün derim
Dur Müzeyyen gitme kal benimle
Zaman çok seyi eritir
Bir hikaye de birlikte yazalım
Eksigim içimde birikir
Özgürlügün kendinden menkul ne desem bos gelir
Fakat özgürlük sen yokken yoksul gerçegim bu benim
Gitmek ne sana ne de bana inan ki hiç çare degil
Fakat gögünde hiç sınır yok bunu çizmek haddime degil
Gün gelecek sen de göreceksin
Sevdigin bulutlar gürleyecek
Süzülürken mavinin koynunda
Bir simsek ruhunu ezecek

öncelikle şunu belirteyim : evet geceleri başka bir insan oluyorum.muhtemelen bir film karakteri olsaydım Tyler durden olurdum.hava karardı mı ruh halim değişiyor gariptir.

bunu yazmaya mecburum şu an ki düşüncelerimi unutmak istemiyorum çünkü.okul dolayısıyla eve 2 ayda bir geliyorum çoğunuz gibi.eve geldiğimde ailemle vakit geçirmeye daha çok vakit ayırıyorum(ayırmaya çalışıyorum diyelim) dışarda gezmektense çünkü 20 sene gezmisim zaten artık çekmiyor ilgimi(öyle sanıyordum daha doğrusu).

Sabah ilkokuldan bir arkadaşımla buluştuk ya da karşılaştık diyelim daha doğru olur.iste akşama kadar okey,gezmek, yemek falan boş işler..neyse saat 23 gibi başladık mahalleyi gezmeye ilkokulda ki arkadaşlarım isimlerini hatırlamaya ve bazı anıları anlatmaya çalıştık birbirimize buraya kadar normaldi her şey.ben Instagram kullanmadigim için takip etmem öyle eski dostlar şimdi ne yapar,sınıfın sessiz çocuğu ne hale gelmis,ilkokuldaki bana aşık olan kıza neler olmuş falan merak da etmem böyle zirvaliklari.

Ta ki içimdeki duygusal Erbatur beni dürtene kadar.arkadas isimleri sayıyor bana instadan gösteriyor falan bir garip oldum.gösterdiği her insanla olan anılarım aklıma geliyo sanki dün gibi hatırlıyorum anı kafamda detaylarıyla canlanıyor bı kötü oluyorum 12-13 sene nasıl geçmiş olabilir lan.yuzleri çok değişmiş.farklı insanlar olmuşlar , ne onlar sınıfta koşuşturan küçük sevimli çocuklar ne de ben onların o zamanki hatirladiklari insanım.fotograflar önümde,13 kere 365 çok az bir süre ya.bu kadar mesafenin yasanmisligin sığmış olması imkansız di mi.israr ettim çocuğa gel ilkokula gidelim ben 8 sene önce falan gittim daha da gitmedim dedim.

Gittiğimde beni en çok üzen her şeyin aynı olmasıydı.boyle olunca hafıza direkt tazelendi.bu okulun duvarı ne kadar da kisaymis lan önceden ziplasak da goremezdik değil mi Gürkan.bak surda sen koşarken semihle carpismistin dişin kirilmisti.bak şu dişin hala belli oluyor shsh.bayrak direği hala aynı yamuk her an yıkılabilir.eğer bir canlı olsaydı bu bayrak direği Gürkan bizi gördüğünde duygulanırdı hatırlardi yüzde yüz, her teneffüs buna dokunup simit oynuyorduk nasıl unutsun.

kendime not şimdiki arkadaşlıkların olsun geçmistekiler olsun hayatının bir yerinde bir bağın olsun onlarla hayat harbi çok kısa oğlum.sonra böyle birden hatırlayınca duvara çarpmış gibi oluyorsun.

Keşke biraz degistirseydiniz okulu keşke yiksaydiniz da okulun bahcesinde goremeseydim çocukluğumu.su banklarin bari yeri degisseydi de şimdiki yorgun ben ,neşeli çocukluğumun yanına oturup huzurunu bozmasaydı..

Ankara'ya yeni geldiğimde bunu yapmaya fırsatım olmamıştı ama ufaktan başladım eski alışkanlığıma.yasadiginiz yer olur yeni geldiğiniz bir yer olur..bilmediğim bir şehir içi otobüse veya metroya (çok uzak olmamak kaydıyla) binip rastgele bir muhitte iniyorum.basliyorum yurumeye ara sokaklarda.evleri izliyorum yürürken insanlara bakıyorum.tanidigim kimse yok durdurup selam veremezler.yol ayrımına geliyorum kafama göre sağa sola dönüyorum.tabi bunları yaparken kulağınizda kulaklık olur ya da yavaş yavaş yürünür.oyle yan kesici gibi milletin evini dikizlemeyin aman ha..bir de ne olur ne olmaz mobil veriniz olsun haritalara ihtiyaç duyacaksınız 1-2 saate..

Bilmem bu yol nereye çıkar
Dağları dereleri var
Bi yolunu bulamam aman
Yürü yürü nereye kadar