İçimde dinmeyen bir öfke var. Buna ek olarak nasıl başlarsa başlasın bütün duygularım en sonunda öfkeye dönüşüyor ve buna engel olamıyorum. İnsanları er ya da geç kendimden soğutuyorum.
Çok uzun süredir kendi kafanın içinde yalnızsın. Hissettiklerini birbirinden ayırt edemiyorsun. Benliğini ne zaman kaybettin bilmiyorum ama tekrardan bulmaya korkuyorsun bu yüzden de giderek kalabalığa karışıyorsun.
Emile Cioran ile aynı yönde benim görüşüm de. Her kitabın ertelenmiş bir intihar olduğunu, intiharlarda ise her zaman geç kalındığını savunur. "İntihar"ı bir kez bile düşündüysek, artık yaşamaktan başka çaremiz kalmamıştır dostlar.
ileleualatyr
highwaytohell
