toparlaningitmiyoruz

dünün yarınıdır.

sevdiğimiz şehirdir. kucaklar, bağrına basar. çabuk alıştırır, zor vazgeçtirir. yazları sıcak ve kurak, güzleri soğuk ve hasret doludur.

bir dostluk kurulur, bir kız sevilir, bir gençlik tüketilir. bunların hepsi başka şehirlerde de yapılabilir, doğru. ama... ellerin cebinde yürürken dostunu, sevdiğini, geçip giden günlerini düşünmek bir ankara akşamında... bu tadı kaç şehir verebilir?

Ankara - kare çarşı poğaçası

Değerli sözlükdaşım (yazar: fistikgibibiri) , çok teşekkürler. ben de geçtiğimiz sene numunelerimi vermiştim, beklemedeyim. Bu güzel başlığa katkı veren tüm yazarlarımıza teşekkür ediyorum. sayın (yazar: yazar) sizi buraya davet ediyorum.

toparlaningidiyoruz

Umarım hocalarımızdan sözlüğü takip edenler vardır ve pandemi döneminde bizi oldukça üzen bu kayıtsızlığa birlikte son verebiliriz

Eğitim ve sistem olmak üzere iki eksiği bulunmaktadır

Hocalarıma hiçbir sözüm yok, 2 saatlik dersleri 30 dakikaya sığdırmaları çok güç :(

anlayamadığım, anlamaya yaklaşmanın bana iyi geleceğini düşündüğüm şair ve yazar. fikir adamı.

"boşa çıksın reislerin, kahinlerin, şairlerin kuvveti
güler yüzlü olmak neydi onu hatırlayın" dizelerinin sahibi.

"bu seferlik imzalıyorum, bunları düzelt tamam mı? isim?"

Ülkemiz, okulumuz ve hepimiz için huzurla dolu bir yıl olsun

şahsiyet dizisinde başkomiser tolga'nın nevra'ya söyledikleridir

ama nasıl hissediyorum biliyor musun? şimdi böyle insanın hayatta güvendiği bazı şeyler vardır ya hani. başı sıkışınca falan... ne bileyim. mesela 155. bir şey olursa polis gelir. nedir, işte itfaiye. yangın çıkınca ararsın. bilirsin ki gelecek. asansörde kaldın diyafon var. basarsın birisiyle konuşursun. ne bileyim. o seni rahatlatır. panik butonları vardır. biryerde kaldığın zaman basarsın. polis gelir yada birisi seninle konuşur. ne bileyim. rahatlatır en azından seni.

şimdi nevra, bunların hiç birinin çalışmadığını düşünsene. birşey geliyor başına 155'i arıyorsun bakan yok. yangın çıkmış itfaiyeyi arıyorsun gelen yok. asansörde diyafona bakıyorsun birisi seni duysun diye. panik butonu mesela orada duruyor öyle. basıyorsun. "kimse yok mu kimse yok mu? duyuyormusunuz beni?" diye bağırıyorsun ama hiç çıt yok.
ya diyorsun ki arkadaş buna bir şey mi oldu ya. böyle bakıyosun. açıyosun duvardan bir ayırıyorsun onu. aa, ananı avradını! bağlantısı yok nevra. kablo yok. o duvarda öyle duran bir şeymiş. senin hayatın ona güvenmekle, inanmakla geçmiş. halbuki seni kazıklamak için koymuşlar onu oraya. sen ona güven diye. sen ona güven. başını kaldırmadan, soru sormadan, işine gücüne bak diye koymuşlar. sen de ona öyle salak gibi güvenmişsin. aslında güveneceğin hiç bir şey yokmuş. işte kendimi şimdi öyle hissediyorum. bir şeylere öyle haybeye inanmışım. o da çok boktan bir durum. o yüzden şimdi ne yapacağımı hiç bilmiyorum.

seninle başka bir hikaye yazabilirdik

Zeki mi oluyorlar bilmiyorum ama bence solakların klas olması diye bir durum var

en sevmek ya da en sevilmek önemli midir diye düşündüren başlıktır. sevgisine ihtiyaç duyduğunuz bir kişinin sizi sevmesi mi, yoksa onun kadar ihtiyaç duymadığınız birçok kişinin sizi sevmesi mi daha güzeldir diye sorgulatır. bu durumda bir artı çok eksiyi götürebilir, aksi durumlar da vardır.

Entry yazmak

Bu soğuk kış günlerinde hatırlamamız gereken hikâye karakteridir. Ağzının tadıyla bir palto giyememiştir

"hatta ben
kıyı bucak kaçıran ben ruhumu
sanki ne anlıyorum?"

yüzlere tebessüm, içlere ferahlık, düşlere huzur veren türleri de vardır. Kıymetleri biline!

(bkz: sözlü sınav) esnasında hocanın "ne soralım sana?" veya "hangi konuyu en iyi biliyorsun?" şeklindeki sorularıdır

"hep denedin, hep yenildin. olsun. yine dene, yine yenil." :(

muamma, ruhsuz ve yazarla birlikte kendisinin de olduğu bir masada dinleyici olmak istediğim gütf sözlük kullanıcısı

Haydi amerika'ya demokrasi götürelim :)

Ne anlama geldiğini bilmediğim sözlük terimidir

ev arkadaşı nöbete gitti evde şarkı söylüyor tellere vuruyor (hiç yapmaz ya normalde)

arabanın arka koltuğunda kafasını cama dayamış düşünüyor

herkes yerini bilecek :)

pek ilginç görünmüyor ama hikâyesini bilseniz bana hak verirdiniz

çok geç olmadan yatayım da sınavı kaçırmayım diyerek yatağa girilen gecede garip rüyalar görerek bölük pörçük uyunan uykudur.
gözleriniz kapalıdır ama beyniniz çalışmaya devam eder. saat kaç oldu, erken kalkıp son çalışmamı yapsam mı, uykumu alıp dinç bir şekilde mi gitsem, acaba bugün vereceğim cevaplarla hangi kıymetli hocamızı güldüreceğim, lan anamnezi yazmış mıydık, diğer staj günü gününe çalışayım ve daha birçok düşünce sabaha kadar sizle beraber olur.
işbu başlık nuri bilge ceylan'ın aynı isimli filminden (?) esinlenilmiştir.

her bölümü film tadında dizi. yukarıda da söylendiği gibi sherlockvari bir havası vardır.

greg abimiz hastalarla yüz yüze gelmeyi sevmez, klinik günlerinden kaçmak için türlü iddialara girer, bastonu ve düşünürken duvardan sektirdiği topu ona neredeyse tüm insanlardan daha yakındırlar.