armut

Tıp fakültesi 6 seneydi mesela bitti. Sonrasında dhy süreci vardı o da bitti. Pazartesi günü asistanlık sürecim başlayacak. O da bitecek :) acılı gelen her süreç geride kalacak ve zorlandığımız günlerin çoğu aklımıza bile gelmeyecek. En kötü gün bile ertesi günün sabahına varacak. Hayat hep birileri için bir şekilde devam edecek.

İçimizde var olan her his dışarıya çıkmayı hak etmez. Bazı hislerin dışarıda doğru kişiler tarafından sahiplenilmeye ihtiyacı vardır.

Hayatım boyunca burs kazanıp özel okullarda okudum. Sonrasında bulunduğum ilin yüksek puanlı fen lisesini kazandım. Fen lisesinden sonra gazi tıp'ta 6 sene eğitim gördüm. Liseden mezun olduğum, memleketim olan şehrin eğitim araştırma hastanesinde çalışırken insanlarla anlaşmak bana yük oldu. Herkese tahammül etmemek gerektiğini böylece anladım. Bir şehri yöneten ve çevredeki büyük şehirlerin ilçelerinden hasta sevki alan (Şereflikoçhisar ve bazı ankara ilçeleri de bize bağlı) hastanenin aciline burnu akıyor diye çocuk getiriyor hasta yakınları. Sağlık okuryazarlığını da geçtim aile hekimine hiç gitmemiş olanlar var.

Ben de yoğun eğitim hayatım nedeniyle çoğunuz gibi sosyal çevremi eğitim aldığım okullardan edindim. Hayatıma giren her insanı sosyoekonomik ve sosyokültürel açıdan ne kadar üst seviyede olduğunu anlamak için maalesef ki toplumun geneline karışmam gerekti. Hiçkimsenin maddi durumuna veya imkanlarına karşı ön yargı beslemedim, hiçbir zaman da beslemem. Dediğim durum bunlarla ilgili değil. Devlet eğitim, Sağlık gibi pek çok şeyi yıllardır herkese ücretsiz olarak tahsis ediyor. Ancak bazı konulardaki bilgisizliği gördükçe kendimi sarayda oturup halktan uzak kalmış Osmanlı padişahı gibi hissediyorum. Çevremdeki insanlardan anlaşamadıklarımın bile gerek anlayış açısından gerekse zeka bakımından çok iyi yerlerde bulunduğuna kanaat getirdim.

Şu an çocuk acilde doktorluk yapıyorum. Çocukların bilgisi ve rızası dahilinde gelişmeyen, ailelerden kaynaklanan bu yetersizliğe tahammül edemiyorum. Hiçbir çocuk bakımveren yetersizliğinden kaynaklanan hayat başarısızlığını hak etmez.

Sevmek

Sevmek

Kargocu bugün gelmesini planlamadığımız oda takımımı bana sormadan evimin kapısına bırakıp gitmiş. Bugün başka bir şehirde nöbetçiyim. Yarın gün aşırı nöbet arasında Ankara'ya gideceğim ve oda takımını eve alıp geri döneceğim 🥲

Pamuklu kulak çubuğu ile kulak temizlemek

İnsanın öz değerini dinç tutan en önemli yapılardan birisi kesinlikle egodur. Egoyu yıkmak kişiyi kendi mücadelesinde değersiz kılar.

Hesap sormak ve anlamak istemek yerine anlayıp kabullenmeyi öğrendiğim an

Şartlarınızı sağlamayan bir yerdeyken doğru son derece yerde olduğunuzu hissediyorsanız bulunduğunuz yerle aynı yanlışlara sahipsinizdir.

İnsan ıssız bir soğukta tek başına yürürken bazen de üşümesinin birileri tarafından umursanmasını umuyor.

Üniversite 3.sınıftan beri infp t yim. Ayrıca ennagram 9 kişilik tipine sahibim. Güneş burcum aslan ve yükselen burcum yengeç. Sonuç olarak da hepsi karışınca ben oluyorum.

O

Eğer her şey yolunda giderse 2024 yılında armut ablanız olarak asistanınız olacağım bölüm

Herhangi bir yerde onunla

Çocuk acilde pratisyen hekim olma fikri. Gerginlikten o2 seviyem düştü. Nefes almayı ve yemek yemeyi unutuyorum. Hastane çevresinde defalarca kez tur attım. Dışarısı soğuk olunca içeriyi turladım. Üsye geçiriyorum şu an muhtemelen. Sabah nöbetten çıkarken erişkin acile uğrayıp kendime 1 (bir adet) ab yazdırmayı planlıyorum.

Anlamanız için ekstra çabaya gerek yoktur. Sokaktan geçen alelade bir insan bile tipinize bakıp aşık olduğunuzu anlayabilir.

Toplumsal olarak ilk adımı atan kadınlara karşı negatif bir bakış açısı mevcut. Bu bakış açısı nedeniyle kadınların çoğu aslında hoşlandığı ya da kriterlerine daha çok uyan bir erkekle olmak yerine kendisine ilk adımı atan, ilgi veren erkeklerle ilişki kurmayı tercih ediyor. Seven bir erkek bulmanın verdiği minnetle esasında genç olmanın getirdiği romantik, yoğun duyguları tatmadan üstelik kendinden öz veride bulunarak karşısındaki erkeği sevmeye çalışıyor. Oysaki insan kendi dışında başka şeyler olduğunda çok bocalıyor.

Herkesi kendi koşullarıyla özel ve değerli kabul eden düşünme yapısı. Başkasının yaşadığı tek bir günü bilmeden tüm hayatı hakkında ön yargı oluşturacak fikirlerimizi empati süzgecinden geçirmemiz gerekiyor. Kimsenin şartları en az bizimki kadar kolay olmayabilirdi.

Pazar günü tus'a giriyorum. bana dua edin, şans dileyin, enerji yollayın ya da neye inanıyorsanız onunla bana güzel dileklerinizi iletin lütfen. İhtiyacım var.

6 senelik tıp eğitiminin bölüm sonu canavarı

Sevgi istiyorum. kalan her işin ve duygunun yükünü üstlenirim. Ama sevgi istiyorum. Vermiyorlar mütemadiyen. Sevginin dilencisi, kapısında köpeği oluyorum.

Aksaray eğitim araştırma hastanesine gidiyorum haftaya. Günde 300 hasta bakıyormuş her doktor. Hadi bakalım bismillah.

O

Yıllar önce kendimi ifade etmeyi ve konuşmayı öğrenmiştim. Sonraki yıllarda konuşmama fırsat verilmesi için Dinlemeyi öğrendim. Zaman geçtikçe Dinlediğim insanları anlamayı öğrendim. Şu an içerisinde bulunduğum süreçte iste kabullenmeyi öğreniyorum. İnsanları iyi, kötü, güzel, çirkin, yalancı, dürüst gibi standardize edilmiş sıfatlarla kategorize etmeyi bıraktım. Bir günümüz dahi öbürüne denk düşmüyor. Kimi hangi gününde yakalayıp hakkında düşündüğümü bilemem. Ancak yanımdaki varlığından ve içimde oluşturduğu hislerimden emin olabilirim. İletişimin iki taraflı becerilerle oluşan bir örüntü olması gerektiğiyle ilgili düşüncelerimden de bu aşamada kurtuldum işte. İletişim en çok kendimle ve kendimi ifade etmekle ilgili şeylerden oluşuyor. Kendimi anlatabildiğim kadarıyla iletişim halinde olabiliyorum. Güldüğüm, ağladığım, düşündüğüm, yaşadığım, hissettiğim kadarıyla değil... Kendimi anlatabildiklerim dışında başıma gelenlerden sadece ben haberdarım. Anlattığım insanların anlama ihtiyacı da iletişimin benden ayrıca olan o küçük kısmıyla ilgili. Anlayabilme ihtiyacı bana yeten ve anlatabilme hissime denk gelen küçük bir kısım... Ben o küçücük gruptaki insanları anladım, anladığım kadarını da kabullendim. Değişmesini istediğim herkes için değişmesi gerekenin benim bulunduğum ortam olduğunu kabullendim. Kabullendiğim her şeyle birlikte bir kere daha değiştim.

Benim için imkansız aşkları hatırlatan, mahzun bir içecek türü. Ne alaka imkansız aşkla sarı kola değil mi? Değil arkadaşlar. Bir arkadaşımın hayatına almayı düşündüğü kişi hakkında "sen fanta istersin o sarı kola içmek ister" diye bir yorum yapılmıştı. Açıkçası portakal aromalı gazlı içecek hakkında bu kadar derinden düşüncelere sahip olabileceğimi ben de bilemezdim. Ancak sarı kolanın bile felsefesini yapmak zoruna kaldım. Dünya üzerinde envai çeşit ulaşılmaz zenginliklte içecek varken fanta içmeyi sarı koladan ayıran hiçbir şey olmadığını fark ettim. Aynı şeyi başka dillerde ifade ediyoruz diye ortak bir sevgi dilinde rastgelemiyoruz anlamına gelmiyor çünkü sarı kola... aslında içtiğimiz içecek aynı

İnsanın kalbini çok yoran şeylerden biridir. Derin bir sıkışma hissi, boğazda kasılma, üzgünlüğe bağlı iştahsızlık/ mide bulantısı yapabilir. İnsanın bunları görmezden gelerek ya da unutarak yaşaması zordur. Hiçbir acıyı unutamayız. Acıya alışırız. Acıya alışmanın en iyi yolu daha büyük bir acı yaşadıktan sonra eskisine üzülememekten geçer. Ve en büyük acı ölüm acısıdır. Aşkmış ya da başka şeylermiş... Ölüm acısına sığınan birisi diğer acılarına çoktan alışmıştır.

Karşınıza alıp konuşmak. Geçmişinizi, gelecek planlarınızı, travmatik anılarınızı, hayattan beklentilerinizi, nelere güldüğünüzü, neyin sizi çok üzdüğünü... mesajla, telefonla konuşarak değil ama... Tüm bu önemli şeylerin alelade bir ortamda gerçekten dinlendiğinize emin olmadığınız yerlerde konuşulmaması gerekiyor. İletişimin devam ettiğinden, karşıdaki kişinin sizin ankattıklarınıza verdiği tepkiden emin olmalısınız. Duygulara ve düşüncelere eminsizlik girdiğinde bozulan güven ortamı her türlü ikili ilişkiyi de bozuyor.

Gizemli kalmayı yaşam biçimi haline getirdiği için kendinden bahsetmeyen insanlar var. Bu tür insanlar gizem bittiğinde ilişkilerin de monotonluğa gittiğini düşündükleri için aslında sıradan olan hayatları hakkında tek kelime dahi anlatırken zorlanırlar. Halbuki biriyle tanışmanın ilk adımı onu tanımaktır. Sonraki adım ise tanımayı sevdiğimiz o kişiyle yeni anlar oluşturmaktır. Kendini zor sanan ve gizemli olmak isteği nedeniyle konuşmaktan aciz kalmış kimseleri ya da iki lafı bir araya getiremeyen kişileri ya da sizi dinlemekten sıkılan insanları kendinizden uzak tutun.

Bir de insanların kısıtlı imkanlarda veya zor durumlarda verdiği tepkilere şahitlik etmek için sadece durumsal olarak olaya şahitlik etmek zorunda olmadığınızı bilin. Arkadaşlarınıza, sevdiklerinize apolitik olmanın imkansıza yakın olduğu şeyleri sorun. Bir senaryo olabilir, ekonomi olabilir, tarih olabilir... Mesela ben tanıdığım ve ilk bakışta anlaştığım insanları yoklamak için şunu soruyorum:"İlerideki çocuğun yanına gelip eşcinsel yönelimi olduğunu seninle paylaşırsa ne yaparsın?"

Bir suçlunun yanından belki de öylesine yürüyerek geçtik ve hiçbir zaman haberimiz olmadı. Her gün tanımadığımız insanlara güvenerek sokaklarda yürümeye devam ediyoruz.

Mutlu ve huzurlu olacağımızı düşündüğümüz için seçtiğimiz herhangi bir yolda kendisinden destek almayı beklediğimiz annemizin nedensiz üzüntüsünden sorumlu olmadığımızı düşünüyorum. Ailemin, elalemin ön yargılarına göre şekillenen duyguları benim mutluluğumun önüne geçtiyse böyle bir ikilemde kalmam bile. Bu durumda en iyi seçenek ailemden fiziksel mesafe olarak uzaklaşmaktır.