armut

Doktor hanım,hastalarımızı öpmüyoruz.

Nasıl ortaya çıktığı önceki entrylerde anlatılmıştır. Cümleten kutlu olsun hepimize.

olmaması, aksinin olması için ne kadar uğraşırsan uğraş; olacağı varsa olacaktır. bazı şeyler etki alanında değildir, değiştiremezsin qwerty.

Geçen armuta bir şey anlatıyordum.
Dedi ki:
'İki tane mal soğukta çs'nin önünde mola yapıyor.'

Yani düşününce büyük fedakarlık,soğukta dışarı çıkıldıysa gerçekten de önemli mevzular var demektir.

İşte manitayla çs yapmaca falan fıstık.güzeldir de muhtemelen.sonuçta kavga etmeye vakit kalmıyor.özlenen sevgili iyidir. :)

Herhangi birinden gidebilmek için bütün umut kapılarınızın yüzünüze sertçe kapanması gerekir.

Umut edebildiğim sürece kimseden gidemedim,kendimi ondan azade kılamadım.

Umutlarımın hepsinin tükenmesi yaşarken üzse de aslında artık hür olduğumu çok sonraları idrak edebildim.

Umut edebilmek bir lükstür.

eksik bir şey mi var hayatımda,
gözlerim neden sık sık dalıyor?

"istemek" bana hiç öğretilmemiş ve bir şeyi nasıl isteyeceğimi 21 yaşıma gelmeme rağmen bilmiyorum. yardım istemeyi, sevgi istemeyi, kişisel alan istemeyi başaramıyorum. zamanın çoğunda zaten ihtiyacım yokmuş gibi davranmaya çalışıyorum. öğrenmek için çabalıyorum ama benim için gerçekten çok zor "ihtiyacım var" demek. ihtiyacı olmak güçsüzlükmüş, acizlikmiş gibi geliyor.

ama son zamanlarda artık kaldıramamaya başladım arkadaşlar. bir şeylerim eksik ve artık dayanamıyorum.

aslında sözlüğü günlük gibi kullanmaktan hoşlanmıyorum ancak paylaşmadıkça içimde büyüyor. birinin bana sarılmasına çok ihtiyacım var. fakat kimseden bir türlü isteyemiyorum. hep dilimin ucuna kadar gelip geri gidiyor. çok utanıyorum bunları yazmaktan ama bunun ayıp olmadığını kendime kanıtlamalıyım artık

evet, sarılmaya ve şefkate ihtiyacım var. ne var bunda ***? sizin ihtiyacınız yok mu ki

Unutmayı geçtim hiç öğrenemediğim her seferinde kafamın aşure kadar karışık olduğu bir konu var : lösemi, lenfoma.

Memlekette 1 gece fazla zaman geçirdiğim an "ben burda bu insanlarla nasıl yaşayacağım?" hissine kapılmıştım. Şu an Arkadaş çevrem ve sohbet ettiğim tüm insanlar en az benim gibi. Her anlamda. Çoğu zaman uzun uzun açıklama yapmak zorunda kalmadan ne demek istediğimi anlayan, sorunları çözmeye odaklı bireylerle iletişim halindeyim. Farklı düşüncelere saygım var ama ucu bucağı belli olmayan cahillikten kaynaklanan tavırlara tahammülüm yok. Yaşına uygun davranışlar sergilemeyen, fikirleri olgunlaşmamış, hayat gayesi olmayanlardan uzak durmaya çalışıyorum ki nefes alabileyim. O yüzden zorunlu hizmet harici memleketimde yaşamak istemiyorum, içinde ailem olsa bile. Ben bu kentin insanı değilim.

Özsaygi yoksunluğu kendimize saygımız olmadığında savunmasız olup saldırıya açık hale geliyoruz yani hassaslasiyoruz.baskasinin bize önem vermemesi üzmez bence insanı kendisine önem veriyorsa zaten umurunda olmaz.

Evet demişim ilk cevabımda ama şu anda büyük harflerle yazıyorum:hayır.
Ego durmalıdır,yeri gelince büyümeldir ancak ondan daha büyük bir ideal ve sevgi olabilmelidir ki egoya yer kalamasın.
Yoksa ego olmalıdır,kendi içinde.
Milleti itin mabadına sokup çıkarmadan,kendi kendine,kendi halinde olsun.


Ego körelemez. körelmeli dediğim vakitte bence altta yatan daha büyük bir kibrim vardı.
Klinkçi hocalar insanın hakkından güzel geliyor bu arada :)

Arkadaşlarım asistan oldu 🥳

Köpek saldırısı sonucu öldüğü söylenen kedi.
Of. Biz mezun olduktan hatta belki hoca olduktan sonra bile sen orada durmayacak mıydın? Canın isteyince sevdirip istemeyince bize kötü kötü bakmayacak mıydın?

3.zorunlumda.

Çoğu zaman üzüntümün sebebi aşksal sebepler değildir, buna yönelik bir şarkı ararım ve kendisi devreye girer.
Bazen üzüntümün sebebi aşksal sebeplerdir, buna yönelik bir şarkı ararım, yine o devreye girer.

Umarım güzel geçmiştir. 🫀

Biraz kendime benzetiyorum bu adamı. Sürekli dilinde aşk, aşkın kendisine aşıkmış gibi. Elli yaşında ama serseri diyebilirim kendisi için, seviyorum seni yaşar abi, amca, dede?

Kürkçü dükkanı.
Kabul edin,gütf de kürkçü dükkanı.

kimseye, size nankörlük edebilecekleri kadar iyilik yapmayın.

Hayatta gördüğümüz insanların çoğunun hatta en bilgili görünenlerin bile bir şeyleri kitaplardan çok ordan buradan öğrendiğini düşünüyorum. Bu yüzden de her düşünceye saygım var ama her söze inanmam.

Bu vatanın havasından suyundan mı bilmiyorum ama savunduğumuz çoğu fikrin sahipleri biz değiliz ne yazık ki…
inandığınız her ne varsa bir kez olsun ondan şüphe etmeyi deneyin, araştırın. işte o zaman bir fikre sahipsiniz ve düşünüyorsunuz demektir.

Bu çağı beğenmiyoruz ama bu çağa doğmuş insanlarız. Demek ki biz bu çağın asıl insanlarıyız. Beğenmediklerimiz kendimizde olan şeylerin karşıya bir yansımasından başka bi şey değil. Çünkü çoğu zaman çevremizi kendimiz oluştururuz. Çevreyi, çevreni Beğenmiyorsan kendini de beğenmiyor ve yeterli bulmuyorsun demektir.

Yorucu bir paragraf oldu ama ben beğendim :)

Önceden burası olsun, söz hakkım olan herhangi bi yer olsun; konuştuktan sonra acaba o ne düşündü, şu kişi saçma mı buldu, mantıksız mı konuştum filan diye çok kafa patlatırdım. Artık yalnızca kendimle ve düşüncelerimle ilgileniyorum. Herkes anlamak istediğini anlayacak nasıl olsa.
Ve evet önceden insanları ikiye ayırırdım. Düşünenler ve insanların ne düşündüğünü düşünenler…
Ben artık birinci kategoriye giriyorum müsaadenizle. :))

Kırmaktan korktuğun herkes için kendini kırdın. 5 sene öncesindeki enerjinden ve mutluluğundan sana zerre bir şey kalmamıştı. Ama daha iyi olman için her gün arkadaşların sana destek oluyor. Sevildiğini fark ettiren derin ilişkilerin de olmuş. Belki bugün bunu fark ettirenler de bir gün seninle arayı açacak. Belki değil kesin arayı açacaklar. Çünkü senin en büyük yaraların en çok kanadığın yeri bilenler tarafından bırakılanlardı. Ama her ne olursa olsun sen Sevilmeyi gerçekten hak eden birisin. Çünkü sevmeyi biliyorsun. Umarım sevginin, vefa olarak ödenmesi gerektiğine inanan bir insanla hayatını kesiştirip ona bir kere sarıldıktan sonra asla bırakmamışsındır. Seni sevmekten vazgeçen herkesin yerine seni sevdiğimi bilmeni istiyorum.

Değilim. Kendime de güvenim yok. Bazen duygularıma kapılıyorum. Duygular, oldukça güvensiz seçimlerdir.

bence hekimliğin en konforlu evresi.

hala öğrencisin. doğal olarak bilmiyorsun.öğreniyorsun ve normali bu. kimse tavuğuna kışt demiyor.

asistanlarla iletişimin olabiliyor.
süre sıkıntın olmadan dakikalarca muayene yapıyorsun.
hocalara erişebiliyorsun.
hocaya vaka sunuyorsun.
hoca seni karşısına alıp seni sınıyor.
çok basic de olsa şekerlenmeye başlıyorsun.
0 sorumluluk.
izin dahilinde bölümlere giriş çıkışların serbest.
izin verildiği müddetçe sınırsız muayene hakkı.

hala öğrencisin.

yorucu mu?bence evet ama dikkat dağıtıcı faktörler 0'a yakın olunca(aşk hayatı eksilerde demek istedim.) uyku ritmi bozulmuyor,beden dinç kalabiliyor.

rutinleri severim.

tam unuttum dediğinde bir gece gördüğün rüyayla tekrardan belirebilir. freud'a göre: 'ifade edilmemiş duygular asla ölmez, sadece diri diri gömülür ve sonradan korkunç şekilde tezahür eder.'' ne diyelim, başka bir evrende en güzel halinle..

gülerken yanağında beliren gamzesini unutamadım.

Gün geçtikçe daha da bağlandığım,geçtiğim her sokağından huzurun bambaşka hallerini hissettiğim,her haline tutuklu kaldığım,sevdiklerimle daha da anlam kazanan ama onlar olmasa bile içimde sıcaklık uyandıran,her şarkıya ya havasıyla ya yollarıyla ya da insanıyla eşlik edebilen şehir. Ben bu şehri başka seviyorum. Gitmediğim parkı,adımlamadığım sokağı kalmasın;hayallerimin hepsini bu şehirde gerçekleştireyim istiyorum. Bu gece bir kez daha beni kendine bağlayan bu şehri başka seviyorum. :)

sevilmek. sınavı yok ki kazanasın ders değil ki çalışasın.