admin

Hocam tıp fakültesinde hiçbir şey kolay değil. Bir şeye kolay deniliyorsa bilin ki aslında şu denmek isteniyor: "halledilebilir, anlaşılabilir". Bazı şeyler çalışsanız da olmaz, gis onlardan biri değil ama.

bu sene 1.sınıfa başlayacak gazi tıpı kazanan kişilerle, 2.sınıfa geçen ben aynı bilgi seviyesine sahibiz klşdsaklşasdaskjl

kare çarşı. Tanıdığınız insanları bir arada bulabileceğiniz, ücretsiz ve halka açık oturma alanı. Oldukça talep gören bir mekan olduğu için yer bulması zor oluyor.

babam bir şarkı dinlemiş. şarkının ismini unutmuş ama şarkıcının soy ismi aklında kalmış. bugün aklında kalan o küçük bilgiyi kullanarak o şarkıyı benim için bulmaya çalıştı. doğru şarkıyı bulduğundan emin bile olamadı ama dedi ki bana "dinlerken sen seversin diye düşünmüştüm." o kadar sevimli geldi ki bu cümle, sımsıkı sarıldım babama. birinin bir şeyin sizin hoşunuza gideceğini düşünmesi ve onu sizinle paylaşmak istemesi, ufacık bir şey bile olsa düşünüldüğünüzü hissetmek çok güzel hissettiriyor.

Ben noktalı kısımları sansür sanıp başlığı "fuck it" olarak yorumlamıştım ama evet haklısınız tıpçıyız, onu demek istemedik, pardon:)

online sınavlarda elimin görünmesi için elimin altına koyduğum nesne.diğer özellikleri hakkında bilgim yok

içimi uzun zamandır yiyip bitiren ve dinmeyen öğrenme isteği. öğrendikçe evreni biraz daha iyi anlamlandırma ve bilgeliğe ulaşma hazzı. ulaşmak imkansız görünse bile ve belki gerçekten imkansız olsa bile bu yolda yürümüş olmanın verdiği tatmin.

Önümde kitap açık bir şekilde karanlıkta Balkonda oturuyorum, saçma ruh halimi ve ne istediğimi anlamaya çalışıyorum. Yemek yemek istiyor gibiyim ama ne yemek istediğimi düşününce canım bir şey istemiyormuş gibi. Uykum var gibi ama aynı zamanda yok da gibi. Ders çalışmam gerekiyor, stajdan kalmak istemiyorum ama bir yandan da hiç ders çalışasım yok ve kalsam ne olur sanki diyorum. Bir yandan ağlayasım var gibi, diğer yandan çığlık ata ata bir şeyleri yumruklamak ya da kafamı duvarlara vurmak istiyor gibiyim. Ne olsun istiyorum, ne yapmaya çalışıyorum, amacım ne bilmiyorum. Sanırım sadece yapmam gereken hiçbir iş olmadan rahat rahat boş durmak istiyorum.

umutlu olmaya,korkmamaya,mesleğimi ileride şiddet görmeden hakkıyla yapabileceğime dair bi ışığa...ve daha birçok şeye ihtiyacım var.liste uzar gider.
iki gündür dr.ertan iskender'e yapılan saldırıyı düşünüyorum.daha doğrusu duyduğumdan beri bir türlü aklımdan çıkmıyor.korkuyorum.savunmasız hissediyorum. az önce de artık ameliyat yapamayacağını öğrendim.bilemiyorum ya..birçoğumuz hevesle girdik tıp fakültesine.zorlu bir eğitimden geçiyoruz.onun üstüne tus,üstüne uzmanlık eğitimi....uzun ve yorucu bir yol.
kendinizi adıyosunuz resmen mesleğinize.bazen ailenizle olan vaktinizden bazen arkadaşlarınızla olan vaktinizden kısıyorsunuz.günlerini,haftalarınızı,aylarınızı,yıllarınızı veriyorsunuz.bi anda elinizden kayıp gidebiliyor her şey.hem de bir hiç uğruna.gerçekten çok üzücü.içim sıkılıyor.kelimeler kifayetsiz.

Merak ettiren itirafların ardından uzun bir süre sadece emlakçılık yaptıktan sonra aktifliği son bulan itiraf sayfası

Bugün hem mutluyum hem bi mahzun.. insanlar çok garip. Duygular çok karmaşık. Yoruldum galiba artık yaşamaktan, anlamadım gitti!

tuhaf olmasına tuhaftır ancak zararsız ve yaratıcı bir yaklaşım olduğu için takdir etmiştim:
- satranç oynamak: "beyin aktivitesi de glucose tüketiyor en nihayetinde" düşüncesinden temel almış taktiktir. hahahaha gerçekten sempatik geliyor, ne yalan söyleyeyim. Karpov ve kasparov'un efsane maçında, ikilinin toplamda 10 kilogramın üzerinde kilo kaybettiği de bilinen gerçeklerden. satranç oynamak için bir bahane daha yarattık şu an herhalde:)

artık çıkmış yok.

karşıdaki görüyormuşçasına kafa sallamak

Ne kadar da beni anlatan bir başlık :)))
Bende ne kadar kronik hale geldiği nickimden anlaşılıyordur sanırım.
Aslında lisede iyi kötü geçiniyordum ama üniversitede bir şeyler ters gitti. Yürürken bile 'acaba insanlar beni görünce ne düşünüyordur' diye düşünmeye başladım. Fazlaca rahatsız edici bir hale geldi.
Fırsat bulduğum bir zamanda bu konuda destek almayı düşünüyorum.

tam başlığı açacakken biri açmış :) blog açma fikri baya iyi arada girip yazıları okurum hoş ve güzel yazılar ve onları yazan yazarlar var herkesin eline sağlık

Burada okuduğum bir entry'yi orada da görünce gülümseten sayfadır. Ayrıca yazarlarımıza kendi entry'sini beğenme imkanı vermektedir:)

sosyal medyanın çeşidine göre kullanıcıların, davranış şekillerini adapte etmesidir. instagram'da herkes mutlu, herkesin hayatı mükemmel, her yaptığı eğlenceli, lüks iken twitter'da herkes derbeder, cefakar, mutsuz ve depresiftir. insanların hayatını, beslenme düzenlerini, kıyafet tercihlerini ve daha nicelerini güdüleyen sosyal medya platformlarının, belirli duyguların sadece belirli yerlerde ifade edilebileceği anlayışını kazandırması zannımca garip ve ilginçtir. instagram'da mutsuzluğunuzu dile getiremezsiniz, 'prim' yapmaz çünkü; hatta çoğu kişice uygunsuz karşılanabilir. aynı duyguları twitter'da paylaşırsanız fenomen olma ihtimaliniz yüksektir. tamamen yanılıyor da olabilirim elbet, bu sadece benim radarıma giren data sonucu yaptığım bir çıkarımdır.

içimde bağıran deli kişi hariç herkesi ve her şeyi dinlemekte çok yetenekliyim. çok çok az konuşan biri olmamdan dolayı karşı taraf dinleyici olarak beni tercih ediyor galiba. özellikle üzüntünün paylaşılması konusunda. öyle anlarda insan karşındakinin bir şey söylemesini değil de sadece yanında olmasını bekliyor. belki bir kucaklama, belki sessiz bir gülümseyiş. bunları sağlamakta iyiyim ehehem. öyle

Olacaklardan habersiz

Bugün başıma gelen talihsiz olaydır. Jelibon yemeyi sevmem ancak kolalı olanı bana maziyi hatırlatıyor. Eski zamanların hatrına bazı günler kolalı olanı yiyebiliyorum. Bugün de o günlerden biriydi. Paketini ucundan açtığım kolalı jelibonumu masama koyup dışarı çıktım. Geldiğimde masamda jelibonunum yoktu. Evdeki herkese tek tek masamdaki jelibon ile ilgili düşüncelerini sordum. Bazıları jelibon görmediklerini söylediler. Birisi ise evde olmadığını söyledi(bu gerçekten doğru. Sanık olay saatinde işteydi). Bu talihsiz olay için hala aile üyelerimden şüpheleniyorum.

iltifat bile ederim, merhabayla kalmak neden?
dipnot: ortam müsaitse, akşam vakti değilse, etek-elbise giymemiş isem geçerli olan durumdur.

Bir çok sebebi vardır ama aklımıza ilk gelen şeyleri geçiyorum.bence en önemlisi, kabullenemediğimiz veya fark edemediğimiz bir sebep:çokça sevgi, fazla değer.
İnsan bazen öyle bi çıkmaza giriyorki birine gerçekten değer verip karşılığını alamayınca.en büyük hatadır zaten birine gereğinden fazla değer vermek.
Bir bağımlılık gibi onu o kadar çok sevip hayatının içine katmışsınki bir süre sonra vazgeçemiyorsun.ama Bağımlılık dediğimiz 'şey' insanı karşılıksız rahatlatır, mutlu eder ama insan ilişkilerinde öyle midir insan bir noktadan sonra bi durur,yorulur,yıpranır..birine ne kadar çok şey verirsen geri dönüşünü de almak istersin.
İşte birini çok sevip o karşılığı alamayınca kendin için o kişiyi hayatından çıkarmalısın çok seviyor olsan bile..onsuz sen daha iyi olacaksın ama onun eksikliğini de hep fark edeceksin.
Şimdi bazı yazarlarımız diyebilir seviyosan katlanabilirsin her şeye diye ama o sevgi her zaman her şeye yetmiyor maaleseffki.

az önce gezinirken denk geldim gerçekten istenilen bir şeyi aslında istemiyor veya ilgilenmiyor gibi davranmak anlamına gelen kelime. bazı insanları direkt bu kelime ile tanımlayabilirim. :|

“Mekan gelir geçer. İnsanın evi bir başka insandır.”

Geçtiğimiz yıllarda amfiye mecbur kalmadıkça gitmeyen biri olarak şu an iyi öğrenemediğimizi düşünüyorum. Bunun birinci sebebi bu sene stajyer olmam olabilir. İlk olarak staj süreleri yarıdan daha aza indirildi, evet pratikleri almadığımız için konu anlatımları yetişiyor belki ama çalışabileceğim süre de yarıya indi. Hiçbir sınava her derse girmiş veya her konuyu çalışmış olarak girmedim ve bunu telafi etmek için varlığı kesin olmayan bir 45 günüm var. Hastaneye gidip pratik yapamadığımız için konular tam oturmuyor, ikinci dönem de online olursa nasıl olacağı konusunda sık sık endişeleniyorum.

Sınıf ilerledikçe yüksek not alma kaygısı yerini öğrenme kaygısına bırakıyor, başından beri böyle düşünenler de var tabi ki. Böyleleri için sıkıştırılmış online eğitim süreci cehennemdir diyebiliriz

hala her caddeye 7.cadde dediğim semt

bugün sırf bu yüzden hayatının baharında olan bir hekimin daha intihar haberini aldık. bu ilk değildi görünüşe göre son da olmayacak. bir kişiye, onu kendi hayatından vazgeçirecek kadar nasıl zulmedilir aklım almıyor.
Umarım bizler bir şeyleri değiştiririz ve en azından bizden sonrakilere hekim olma kararlarını sorgulatmaz, onları pişman etmeyiz.

Zamanın kısıtlı olmasından kaynaklanan endişe verici bir sorundur. 1000kitap yorum ve puanlarına bakarak okumayı düşündüğünüz kitaplar için önceden okumuş insanların deneyimlerinden yararlanabilirsiniz. Aynı zamanda okuduğunuz kitapların listesini tutmanız için de kullanışlı olabilir.

montunu giymişsindir ama terletir çıkarırsın üşümezsin baharı çağırır ama ertesi gün kar da yağabilir belirsizdir kısa süreli bir zevk olduğunu bilirsin aslında çok şey anlatır montu atabilirsin yarına güvenirsen fakat asla güvenmezsin mont hep seninledir.montlarınızı üzmeyin.