ileleualatyr

dekanlık sarmaşığını geri getirin nolur

dekanlık sarmaşığının kesilmesi :7

Espriyi anlatınca esprinin biyoyararlanımı düşer ve aynı tadı vermez.

"Nasılsın?"
Evet bu minicik bir soru cümlesi ve sinirimi bozuyor. Çünkü iyi değilim. Bunu sordukları zaman iyi değilim dersem oldukça irdeleniyorum ve işin sonu benim uzun süren ağlamalarımla bitiyor. Öbür türlüsünde iyiyim dediğim versiyonu haliyle ise artık baş edemiyorum. Rol yapmak bana zor geliyor. Çünkü iyi değilim ve iyi olmadığım her halimden belli. Ben alenen yalan söylerken buna izin verip nasıl olduğumu umursamadıkları halde bana nasılımı sorup öylece yanımdan geçip gittikten sonra beni kendi düşünce havuzumda boğup gittiklerini fark edemiyorlar. Düşünmek bazen çok kötü geliyor.

Ya bir tane Scooby doo lu cikolati bir sey vardi ondan:( tadi mükemmeldi mükemmell

bu işteee

Ben neden "öğrendim" dediğim her şeyi kötü tecrübelerle, tatsız deneyimlerle öğrenmek zorundayım. Keşke başıma musibet gelmeden önce bir şeylerin farkında olabilsem. Öğrenmenin daha akılcı yöntemleri olmalıydı.

İnsan ıssız bir soğukta tek başına yürürken bazen de üşümesinin birileri tarafından umursanmasını umuyor.

Halk arasında reyhan da denir, sivrisinek kovucu özelliği vardır. Avcunuzla kedi sever gibi tıpı tıpı yaparak bitkiyi okşadığınızda kokusunu elinize ve ortama bırakır.

Ayrıca bahçeli 3. caddedeki chop n blend'de servis edilen fesleğenli ayranı da tavsiye ederim. Blenderda çekiyorlar mükemmel bir tadı oluyor

Üstelik pancarlı, rokalı ve naneli seçenekleri de mevcut. Hepsini tavsiye ederim ya gerçekten kaliteliler, 35 lira bir de

-sponsor olmadılar hayır, amme hizmeti için burdayım-

sesimiz onun sesi

Çok kasmıştım, o sıralar sözlük daha bir kasıntıydı sonra ben sn. poyraykarayel ilele ruhsuz mandalina ile birlikte cok eglendigimiz ard arda sürekli entry girdiğimiz bir zaman oldu sonra sakinleşti bakalim simdi nolcakkkk beklemedeyizzz

Eğer her şey yolunda giderse 2024 yılında armut ablanız olarak asistanınız olacağım bölüm

“Benim naçiz vücudum elbet bir gün toprak olacaktır ancak Türkiye Cumhuriyeti ilelebet payidar kalacaktır.”

Şanıyla şerefiyle Cumhuriyetimizin 100.yılı kutlu olsun.

Güneş bizimle doğar
Yağmur bizimle yağar
Bizimle coşar deniz
Ateş bizimle yanar
Biz Atatürk gençleriyiz.

Gazi Mustafa Kemal Atatürk ve silah arkadaşlarının bize bıraktığı emaneti sonsuza kadar koruyacağız.Cumhuriyetimizin 100.yılı kutlu olsun.

Bir hafta on gün sonra, cumhuriyetin yüzüncü yılını devireceğiz. Buna dair ne bir bilinç var halkta ne bir istek bir coşku. Ne sanatçısı anlamlı ve coşkulu; milleti kendine getirecek hiç değilse bir silkeleyecek bir marş yapmış ne millet bunun eksikliğini hissetmiş.

Özellikle bizim de içinde bulunduğumuz genç nesil ataletin timsali mübarek. Hiçbir olaya dahil olmayan (memleketi ilgilendiren) nerde popülizm var damlayan türk genci sağ olsun şaşırtmayacak gibi duruyor bir kez daha.

Güzel bir hafıza tazelemesi, Türkiye nedir ne zorluklardan geçmiştir, bir asır ona ne katmış ne götürmüştür bunların güzelce şölen halinde sunulduğu güzel programlar etkinlikler daha fazla olsun isterdim. Ümitvar olalım yine de hala zaman var az da olsa.

“çünkü paranın mutlu etmediğinin farkındasın. sen şu masada geçmişini arıyorsun. bize derdin ki, ben tarkovski gibi filmler yapacağım. insanlar kendileriyle yaşar kendileriyle ölür. sen ölümünü erken ilan ettin. sen gitmiyorsun diye hayat devam etmiyor anlamına gelmiyor.”

uzak / nuri bilge ceylan

Sevgi istiyorum. kalan her işin ve duygunun yükünü üstlenirim. Ama sevgi istiyorum. Vermiyorlar mütemadiyen. Sevginin dilencisi, kapısında köpeği oluyorum.

Anladığım kadarıyla bunu yaşamadan nasıl bir şey olduğunu tam bilemeyeceğiz.
Ayrıca "cemişgezektesin. Tek doktorsun. 80 yaş hasta preterm eylemde geldi. Elinde sf bile yok. Ne yaparsın?" Tadında muhabbetlere de konu olur.

Tanım: zorunlu hizmet.

Scrubs ile otobüse binmistim okuldan dönerker. Ayaktaydım. Önümde oturan kişi kalktı ve ben de oturmayınca yanımda ayakta duran adam oturmam için eliyle işaret etti. Ben de "yok siz buyrun" dedim. Adam "yok siz oturun zaten çok yorulmuş olmalısınız" dedi, ben de teşekkür edip oturdum:')

Bu aslında çok küçük bir olay ama hep kötü şeyler duyunca küçük de olsa iyi bir şeyi yazmak istedim.

Kefken'de bu akşam gün batımı

Genel cerrahi c grubu olarak arka arkaya yoğun geçen birkaç gün yaşamıştık ve o haftaiçi her gün servisçiydim. Sabahları erken kalkınca hep aç geliyordum. Bir gün sabah nöbetçi olan arkadaşım sabah kahvaltısını yemediği için ekmeğine sürdüğü çikolata ile birlikte kahvaltısını bana devretti. Ekmeği poşetiyle birlikte aldım scrubs cebime attım. Hastanenin envai çeşit yerine gidip gelip tüm işleri halletmeye çalışırken sadece asansöre bindikçe durduğum için asansörün içindeyken ekmeğimden birkaç parça ısırıyordum. Öğleden önce son kez asansöre binerken ekmeğimin son parçasını da ağzıma attım. Yanımda bir personel abi bana bakıp şey dedi " hocam iyi ki asansörler var asansör sayesinde karnınız doydu."

Sırf yapılmış olsun diye, öylesine yapılmış bir mezuniyet oldu. Teşekkürler Gazi. Bir kere şaşırtsaydınız keşke. Ne istediniz ki bizden..

Bugün eldivenimin tekini hastanede düşürmüşüm. Hava soğuk bir de her şeyin fiyatı ortada olunca biraz moralim bozuldu. Elimdeki tek elidivene bakarak üzgünce dolmuşa bindim. Dolmuştayken arkamdan birisi omzuma dokunup öteki eldivenimi uzattı. Adam hastanede tek eldiven bulmuş ve benimle aynı dolmuşa binmiş. Tesadüfler, şanslar, tevafuklar... Ya da bilemiyorum her neye inanıyorsanız bugün onlar hep benimleydi. Hala bir çift eldivenim var ve mutluyum.

1 tl'nin maliyetinin 2 tl 92 kr olması (28 mart 2022'de yayımlanmış habere göre. Kaynak cumhuriyet gazetesi. daha güncelini bulamadım) kasım ayında da darphane 1 tl'nin maliyetinin 3 tl olduğunu yalanlamış. Bi de parayı eritip metal alaşımlar elde etmeye kalkanlara cezai işlemler uygulanacakmış. Para üretiminden bile zarar etmemize sebep olanlara herhangi bi cezai işlem yok sanırım. Hâlâ koltuklarındalar çünkü 🤔

eğer okul geçtiğimiz komite sınavlarında yaptığı gibi puanımdan kesinti yapmazsa benim için iyi geçmiş olan sınavdır. şaka gibi yolun yarısı bitti.

amfi 2 de derse ya da sınava girip bu sorundan muzdarip olmamanızın tek bir açıklaması vardır. çook uzun birisi olduğunuzdan dolayı oturma yerine sığamamış ve dersi ayakta dinlemiş olabilirsiniz.

giriş kat soldaki amfi2 ye olan öfkemi ateşe çevirsem bütün ankara şu kış mevsiminde şort tshirt ile dolaşıyor olurdu. bu amfiyi yapan marangoz kişisi sen bizi 3 elma boyunda şirinler mi sanıyorsun kardeşim?

edit: başlık sırt ağrısı olduğu için sadece sırta değindim ancak amfi2'de oturupta oradan sadece sırt ağrısı ile ayrılıyorsanız verilmiş sadakanız var demektir.

edit2: bi amfiye bu kadar sinirlenmem normal mi yoksa ben bi yerden gömü falan bulup bi psikolog randevusu falan mı almalıyım?

20 sorum kayıp kim aldı nereye götürdü arkadaşlar söyleyin, bazı öğrencilerin 45 50 sorusu kayıp. Yazıktır günahtır bu ne biçim hırsızlık. Yetkililere de sorduk valla mazerete girin almış götürmüş birileri soruları dediler. Dönem tekrarıyım ben 20 sorumun yarısından çoğu doğru lütfen geri getirin sorularımı.

Okulumuzun bize karşı tavrı. Keşke bi sorun olduğunda krizin büyümesini izlemek yerine geciktirmeden babacan bi tavırla “sakin olun gençler. Hiçbirinizi mağdur etmeyeceğiz. İçiniz ferah olsun.” Gibi açıklamalar yapıp bize değer veren, sahip çıkan ve kendimizi bi parçası gibi hissedeceğimiz bi okul olsaydı. Ama en azından dürüstler diye avunabilirim sanırım. Çünkü bu açıklamayı yapıp üstüne şu anki gibi davranarak da bizi mağdur edebilirlerdi. Kader planına göre şükretmem gereken bi durumdayım yani.

Anadoluda kadın cinsiyete sahip olmak. Sayın muamma gibi bir Anadolu şehrinde doğdum. Doğduğum günden beri cinsiyetim dolayısıyla ben hep ayıplı ve yanlış biri gibi hissettirilerek büyüdüm. Ailem, akrabalarım, sokaktaki teyzeler, okulda öğretmenler... Henüz ortaokuldayken şehrin sokaklarında tacize uğramaya başladım. Aileme söyleyemedim. Ailemin tacize uğrayan bir kadına karşı "sen naptın adama" benzeri tavır sergileyecek olma ihtimalinden korktum. Çünkü ben bu şehirde bunu diyen anne babalar gördüm. İnsanların büyük şehirlerde var olmadığını sandığı pek çok şeye şahit oldum büyürken: çocuk gelinlere, hem seven hem döven kocalara, ayıp olur diye çocuğunu sevmeyen babalara, kızının kıyafetini beğenmedi diye öldüresiye döven (belki de öldüren) babalara, kızının erkek arkadaşı var diye öldüresiye döven babalara.... hep kapalı kapılar arkasında yaşandı gerçekler. Siz hepsini televizyonda göremediniz. Ama ben duydum. Peki kadına şiddet varken anneler neredeydi? Anneler babalara destek verdiler. Kızlarını aşağılayan bir isim de anneler oldular. Kendi annelerinden gördüklerini hakikat belleyip geleneği ahlak olarak direttiler. Çünkü cahil kaldılar. Cahil bırakıldılar, okumaya layık görülmediler. Okuyanlar da zihniyete yenik düştüler çoğu kez. Bir çocuk olarak saçma bulsam da kabullendiğim her şeye bugün karşı çıksam bile ailem ve sevdiklerim bu şehirdeyken hiçbir zaman buradan vazgeçemeyeceğim. Ve korkarım yine ezilen kadın figürü olarak hayatıma devam edeceğim. Tıpkı kadın olan herkesten beklenen gibi. Çünkü ben bir kadının evin içindeki rolünü hep bu olarak gördüm. Ben bundan başka kaç tane aile gördüm bilemiyorum. Evde hizmetçi gibi çalışan mutsuz ve cahil kadınların kendi çocuklarını büyüttüğü bu şehirde mahkum kaldım ben. Kaçsam bile köklerimin bir kısmı bu şehirde kalacak. Bana da haddimi bildirdiler.