prime

İki grup var bence. Sanatını sanatı sevenler için yapanlar ve sanatını kendi için yapanlar. Örneklerle biraz daha açıklayalım. Fernando Pessoa'nın birçok eseri ölümünden sonra yayınlanmıştır. Ki bunda kendi rızası da yoktur bildiğim kadarıyla. Vasiyetinde kitaplarının yazılı olduğu bir sandığın yakılması istenirken yakın arkadaşlarından biri kıyamaz ve zamanla yayınlamaya başlar. Bu örnekte Pessoa bu eserleri kendi için icra etmiştir. Diğer tezim içinse vurgulamak istediğim nokta şudur. Bir sanatçı bir eseri yazdıktan sonra toplumun beğenisine değil bakın önüne sunuyorsa burada sanatsever ile bir etkileşime girme isteği mevcuttur. Bu noktada da şunu vurgulamak gerekir sanatçının kendi iradesiyle paylaştığı eserlerinde sanatçı ne ne düşünürse düşünsün bir toplum için bir çalışma vardır. Lakin bu çalışma toplumun tamamına değil sanatı seven kısmına yönelik bir çalışmadır.

Ölümünden korkar mıyım? Hayır. Ölüm kalanlara zordur. Peki ölümden korkmama rağmen beni intihardan alıkoyan şey din miydi? Bu sorunun da cevabı hayır. Kimseyi kırmak veya gücendirmek istemem. Ama hayatta hiçbir şey bu hayatı yaşamama pahasına kıymetli değildir. Hayatta tonlarca sorun olabilir ama emin olun çok daha fazla çözüm var. Hayatımdan intihar edecek kadar mutsuz olsaydım bu hayatı feda eder, her şeyi arkada bırakır ve yenisine başlardım. Yeni bir hayata başlamak için ölmek gerekmiyor.

İnsan bilinmeyenden korkar. Kaybolmaksa bilinmeyene bir yolculuktur. Kaybolmayı isteyen insan ya hiç gerçek korku ile tanışmamıştır ya da kaybedecek hiçbir şeyi kalmamıştır.

Sorun: öğrencilere ait özel bir alanın bulunmaması
Çözüm önerisi: dekanlık binasının arkasındaki bahçe biraz peyzaj çalışmasıyla birlikte derlenip öğrencilere ve öğretim üyelerine tahsis edilebilir

Bugüne bugün sözlükte 300 küsür yazar var. Ve bence instagram hesabı buradaki güzel destek alan entryleri otoritelere duyurmamıza yardımcı olabilir.

Sözlük biraz sessiz olmuş ben de boşluktan faydalanıp bir tartışma ortaya atayım dedim.

Özellikle şu konuda kafamı kurcalıyor. Elbette ki hocalarımız kesinlikle iyi niyetli yaklaşımlarla bizim için en iyisi düşünmeye çalışıyordur. Lakin pratikte bize o kadar da fayda sağlamayan kararlar da oluyor. Bu da akıllara "eylemin değerini belirlerken neye bakmalıyız?" sorusunu getiriyor.

Bu durumda sorum sevgili yazarlara, iyi niyet mi daha önemli yoksa uygulamadaki mutlak fayda mı?

Boş vakit, refah ve vizyon

Duyuru yapılacağının duyurusunun duyurusu döngüsünde hayattaki varlığınızı sorgulayacağınız günler yakındır. Hoş geldiniz aramıza :)

tüm insanlığın ortak problemi bence. bir şarkı duyarsınız sevdiğiniz bir şarkıdır. eşlik etmek için başlarsınız ama şarkı farklı devam eder. insanın içinde bir boşluk oluşur o an hele de çevrede birileri varsa.

Karede tekte yer bulmak arkadaşlar

Demokratik olabilmesi için aşı olmayanlara bir seçenek sunulmuş olması güzel ama burada olayı çift taraflı incelemek gerekir. Aşı reddi bir haktır bu nedenle insanlara aşı olsun diye mobbing derecesinde kısıtlamalar getirmek doğru değildir. Lakin aşı reddinin bir hak olduğu noktada halk sağlığı ağır basan bir gerçektir. Bu noktada insanlar aşının bireyselden de öte toplum sağlığı için önemini kavrayabilmelidir. Bu nedenle aşı insanın içinde bulunduğu topluma karşı bir sorumluluğudur da. Salgın hastalıkların ikiye katlaya katlaya yayıldığını göz önünde bulundurursak biz ne kadar antijene karşı bağışıklı birey elder edersek, ne kadar dolaşımdaki virüs sayısını azaltabilirsek o kadar toplumsal fayda görürüz.

Dipnot: Ve unutmayalım bundan 100 yıl öncesinde atalarımız çiçek hastalığına aynı şekilde yaklaşmış olsaydı şu anda çiçek hastalığının eradikasyonundan söz edilemez, yenidoğanlara hala bu aşı yapılıyor olurdu.

birinden çiçek almak başlığını gördüm ve ben genelde birine alan tarafta olduğum için bu başlığı açasım geldi.

ama ben bunu bu kadar basitte bırakmıyorum arkadaşlar. birine çiçek almak gerçekten değer veriyorsanız eğer bu anneniz olabilir, kız arkadaşınız olabilir ayrım gözetmiyorum ama sadece parasını ödeyip bir kartla ona vermek veya göndertmekten ötede bir şey olmalı bence. sadece çiçeği almak yetmez onun üstünde sizin bir dokunuşunuz olmalı. direkt çiçekleri siz toplayabilirsiniz veya çiçekleri alıp siz hazırlarsınız. ben genelde sürprize dönüştürmeyi severim. burada olay biraz emek vermek çiçeği sadece güzel bir hediye olmaktan çıkarıp anlamlı bir hediyeye dönüştürmek.

buradan çiçek alacaklara da tavsiyem bir dokunuş bırakın üstüne. kişiye verdiğiniz önem o dokunuşunuzdadır.

edit: sadece anne ve kız arkadaş yazmışım ama toplumsal tabulara uymuş olmayalım orası daha türetilebilir, erkeklere de çiçek alınabilir :)

Bazı cipsler ve çıtır leblebi

Bu konuda hep şey derim beklentiye girme ki en ufak şeyle bile mutlu olasın ama yine de giriyor insan.
Ben tıp fakültesine gelirken artık ezberci düzenden çıkan, öğrenciye konsepti öğreten bir eğitim modeli umdum ama ne buldum hepimiz biliyoruz zaten :)

bu konu biraz hassas bir konu bence.

bunu sadece bir dürtüye indirmek yanlış olur. evrimsel süreç bakımından baktığımız zaman evet insanlar soyunun devamı için dünyaya yeni bireyler getirmek ister ama baba olmak bu kadar basit bir konu değildir.

evlat edinerek de baba olabilirsiniz arkadaşlar. burada olay dürtü değildir. bunu dürtüsel olarak yapanlar yok mudur? tabii ki vardır.

baba olmak sadece sperm donörlüğünden ibaret olmadığı için ve (yazar: inthebleakmidwinter)'ın da dediği gibi eski baba figürünün değişmeye başlamasıyla da birlikte olay sadece "eve ekmek getirip gerisine karışmamak"tan çıkıp "babalık yaptığın, doğrusunda yanlışında yanında olduğun, topluma faydalı bir birey yetiştirmeye çalıştığın duygusal bir süreç"e döndüğü için her erkek baba olmak istemez.

her çocuk yapan da baba değildir. öyle her isteyen de baba olamaz.

sonunda kök hücre bağışımı yaptırdım. artık eşleşme bekleme zamanı. umarım birilerine faydası olur :)

herkes niye bu kadar agresif :) üzülmek değil de bazı olumsuzluklar lehimize çevrilebilir. toplu bir eksilenme yaşanmışsa insan durup bir defa düşünebilmelidir "acaba ben yanlış mıyım?" diye. bunun dışında doğru olduğuna emin olduğunuz fikirleriniz eksi almışsa buranın mikro bir toplum olduğunu göz önüne aldığınızda toplumun henüz bu fikre hazır olmadığı çıkarımını yapabilmek gerekir. bu çıkarım sizi tonla sıkıntıdan kurtaracaktır.

Burada genellikle insanlık dramı içeren filmler ele alınmış şu ana kadar. Ben de o zaman biraz daha ilişki üzerine yazılmış duygusal film tadındakileri yazayım. Daha yeni "life in a year" izledim. Cara Delevingne sevenler varsa aramızda çok başarılı oynamış.
-five feet apart
-all the bright places
-if i stay
-the fault in our stars
-clouds
-love & other drugs
Not: melatonin seviyesi yüksekken izlemek bazı sonuçlar doğurabilir :)

Çalışmalarına çok saygı duyuyorum ama sıkı takip ettiğim zamanlarda bazı Türk takipçilerinden tepkiler almıştı ve Türk milletini genelleyerek hoş olmayan sözler sarf etmişti. Türk milletine laf da edebilir saygı duyarım ama böyle hassas konularda üslup çok önemli. Aynı zamanda birkaç takipçisinden tepki aldı diye koca bir millete genelleyerek tepki göstermesi doğru değildi. O zamanlarda kendimce protesto edip takipten çıkmıştım. Yaptığı işten güzel meblağlarda para kazandığını biliyorum. Sadece para için yapmıyorsa eğer (ki böyle bir projede olması gereken bu) hoşgörü, sabır vb. erdemlere de sahip olmalı. Umarım bu konularda kendini düzeltmiştir.

biliyorsunuzdur ki bazı okullar ilk komiteden beri anatomi görüyor, bazıları ilk sınıftan itibaren farmakoloji parazitoloji vs. dersleri alıyor. sizce bizim okulumuz doğru bir yol izliyor mu?

dipnot: tabii ki hocalarımız yılların birikimiyle en iyi sistemi bulmuşlardır ama daha iyisi bulunana kadar iyi, en iyi gibi gözükebilir.

o zaman hadi bi tartışma açalım. sizce dönem gruplarında resmi mi olunmalı yoksa samimi mi?
bana kalırsa resmi çünkü samimiyetin dozu çok önemli. ben resmiyete önem veren biriyim. ileride doktor/öğretim üyesi olduğumuz zaman nasıl ki dekanın olduğu gruba belirli bir üslupla, çeşitli emojileri kullanmadan yazmamız gerekiyorsa, dekana bu saygıyı gösteriyorsak öğrenci arkadaşlarımıza da bundan aşağısını göstermemeliyiz. emojinin olmadığı zamanlardaki gibi samimiyetimizi sözcüklerle de ifade edebiliriz. bence bu dönem grubundaki samimiyet için yeterli dozdur. azı karar çoğu zarardır diyelim.

Star Wars evreninin güçlü kadın karakteri. Sevmemek elde değil.

youtube entry'si girmeye çalışırken acı çeken biri var :) [youtube][/youtube] iki köşeli parantezin içine yapıştırıyoruz

tüm dönem 2'lere pratik sınavda başarılar dilerim :)

edit: tüm dönem 1 ve dönem 2'lere sınavlarında başarılar dilerim :) diye düzeltelim

edit2: tüm dönem 1, dönem 2 ve dönem 4'lere sınavlarında başarılar diye tekrar düzeltelim 🤗

Nice insanlar gördüm üzerinde elbisesi yok, nice elbiseler gördüm içinde insan yok demiş Hz. Mevlana. Size dayatılan kalıplara uymak zorunda değilsiniz arkadaşlar. Doktor rahat giyinebilir, doktor da standart bir insandır çevresindeki herkes gibi olabilir. Bundan haz alıyorsa pahalı markalara para da verebilir. Ama bu konuya çok takılmamak lazım diye düşünüyorum. Çünkü eninde sonunda bilinçaltınızda insanları kıyafetlerine göre sınıflandıran insanlara dönüşürsünüz. Ben bir kıyafeti alırken önce rahat hissediyor muyum sonrasında yakıştı mı diye düşünen bir insanım. Sizi görünüşünüze göre yargılayacak insanların, sizin görüşününüze göre size davranış şekillerini belirleyecek insanların size iyi/saygılı şekilde davranması direkt çevrenizde olmamalarından daha mı iyidir diyerek antitezimi sunmuş olayım. Her anlamda aşırılıktan kaçmak gerekir bence. Aynı kalitede Chanel olmayan bir kıyafetle aynı güzellikte olabilirsiniz. Buradan cebinizde kalan parayla da ihtiyaç sahiplerine yardım edebilirsiniz mesela. İtibarın getirdiği huzurdansa bu huzur daha tatmin edici değil midir?

GÜTBAT'ın kongre çalıştayı olarak yaptırmış olduğu gütf grafitisi (8 Mart 2020)

dipnot: eğer silinmediyse dekanlıktan çıkıp c bloğa giderken sağ tarafta yer almaktadır.

çok ciddi bir oyuncu kadrosu olmasına rağmen chris evans, ana de armas ve daniel craig'in diğer oyuncuları gölgede bırakacak derecede güzel performans sergiledikleri film. belki çok odaklandığımdandır ben gülmedim ama merakla izledim denebilir.

bir zamanlar öyleydim, pandemiden önce falan :(

son sahnede tüyleri diken diken olmayan bizden değildir.