richardthelionheart

“bir çocuğun ölümünü görmektense, dünyaya geliş biletimi iade etmek isterim.”

fyodor mihailoviç dostoyevski, Karamazov Kardeşler

telefonla konuşurken oturmak; hep gezesim, evi turlayasım gelir. kısa konuşmalar yapacaksam veya aklımda hemen bir şey söyleyip kapatmak varsa ayaklanmıyorum ama istekli ve uzun bir konuşma olacaksa gezerim

yaşamakta bir türlü uzmanlaşamadım, hem de bunca yıl günün 24 saati yapmama rağmen..

''gerisi rahat'' ile biten her laf. gerisi rahat mahat değil arkadaşım.

tüm gerçekler bir yerden sonra rahatsız edicidir ki. öyle olmasalar insanoğlu hayali ve yalanı icat etmezdi ki. keşke hayali bulmak ile yetinseydik o ayrı konu...

(bkz: o anlama gelmeyen cümleler) başlığında da yazdım. buraya da uygun diye düşüyorum:

''Gamzedeyim deva bulmam'' cümlesinde gülünce ortaya çıkan gamze'de bulunma halinden değil kazazede kelimesi gibi kurulmuş gamzede, üzüntü ile harap olmuş olmaktan bahsedilir.

''gamzedeyim'' kelimesi sadece gülüşle ortaya çıkan çukur anlamındaki 'gamze'de bulunmaktan bahsetmez. gam-zede de hüzünle ve üzüntü ile yıkılmış bir sıfattır. kazazede gibi. başlı başına bir kelimedir.

gökyüzü, toprak ya da deniz diyerek cevapladığım soru. nedenim ise tüm yılları yaşamak ve görmek istememdir sanırım

nasılsın sorusuna verilen iyiyim cevabı

bir şeyler söylerken dinlenmemek

medeniyet sahibi insanlar

zamanında yazılmış bir goethe şaheseri. tek kötü yanı kitabın kısa olmasıdır.

dertsiz olmak, gerçekten dertsiz olmak ilk iki senesinde lisenin. karşı cinslerle aynı ortamda bulunmaya değil de bulunduğunun farkına varmaya başlarsın, bazen gerçek dostluklar edinirsin, kimlik bunalımının başlarına denk gelir falan hayatında olacak her şeyin başıdır yani. şimdi bakınca binası, sınıfı, her teneffüs ve ders ayrı bir olay yaşanması, her günün ayrı bir eğlence olması vb. evden bu kadar uzak olmanın ilk defa farkına varılması, ailenden daha çok gördüğün yüzlerin hayatında her gün daha derine girmesi... son iki senesi çok da gerekli değildir. olduğum kişiye katkıları çok ama özlenenler ise soru, kesinlikle ilk iki senesi. üniversitenin kat kat güzel olarak onları bile unutturması umuduyla..

sizin için önemli şeylerin başkaları tarafından önemsenmemesi. özellikle bir şeyler anlatırken istenen tepki falan verilmez aksine başka bir yöne çekilir ya konu. sekme ihtimali yok.

zaman..

28 ocak 1981 yılında hayata veda eden cumhuriyet dönemi türk şairi. şiirini döneminden ayrı bir dil ve anlayış ile yazmıştır. az söz ile çok şey anlatmayı amaçlamış ve soyut bir şiir anlayışına yönelmiştir.

Ölünceye kadar seni bekleyecekmiş,
Sersem.
Ben seni beklerken ölmem ki..
Beklersem.

İkisi de bir diğeri olmadan eksik kalacaktır ama çok gezenin benim için bir tık önde bitirdiği soru. Okuyan, gezenin yazdığı kadarını okur. Gezen ne kadarını anlatırsa, okuyan o kadarını bilir

''biz hayatta iken ölüm yok, ölüm geldiğinde ise artık biz yokuz.''
- epikür

toplam yazar sayısının sabit bir şekilde 206 kalması ile beni üzen okulum sözlüğü. ben bu işlerden anlamadığım için kolaydır, zordur, bu da nasıl yapılmaz falan diye söylenemem ama aklımdaki bazı fikirleri bu platformun geliştirilmesi için paylaşmak isityorum. Olur ya kafalarına yatar, yapacak güçleri olur platformu zenginleştirmek için adım atılır; ne mutlu bize!

1. Sözlüğü GÜTF ile sabit tutmak.

Olay bu mu bilmiyorum, sadece Gazi Tıp Fakültesinde okuyanlar mı yazar yapılıyor bir fikrim yok fakat açık bir sözlük haline getirmek bence işleri çok çok geliştirir. Kural olsun, üniversite öğrencileri kullansın sadece densin o yüzden sadece .edu uzantılı e postalar kabul edilsin falan ama bir şekilde yaygın bir kitle bulursak bence sözlük gelişebilir. Olmadı güzel birkaç renk eklenir, tıp fakültesi mensupları adları yanında steteskop görür, tarih fakülteliler bir roma sütunu görür vb. renklenir site.

2. Yok, sadece TIP olsun

O zaman da tüm tıplara açılır sitemiz, sadece doktor adayları vb. girer girdilerini; bu sefer de isimlerin yanında okul logosu olur belki falan yine bir renk katılmış olur. Bunu yapmak ne kadar kolaydır zordu bilmiyorum ama fikirlerimi yazıyorum, tekrar belirteyim. Kitlenin artması sözlüğün devamlılığı ve büyümesi için bence şart

3. Memnuniyet

Ben sitenin istatistik olayını, puan sistemini, yorum yapma özelliği, bkz'larını, taçlandırmasını falan çok seviyorum. Eleştiri yaparken çok çok memnun olduğum taraflarını da söylemeden geçmeyeyim.

4. Çaylak/Yazar ilişkisi

Bence bir süre için, gerekli şartlardan geçildikten sonra yazar sayısı kısıtlanmadan arttırılmalı. 100 kişi çaylak kalarak sözlükte yazılarının çıkmasını bekliyor şu an. Zaten 206 tane yazar var. Yani 300 üye ile biraz küçük bir sözlüğe sahibiz.

Tamam kimse milyonluk bir ekşi sözlük çıkartalım demiyor zaten ilk zamanlarından ama bugün denk geldiğim bir sözlük var, reklam olmaması adına ismini vermeyeceğim. toplam yazar + çaylak 15.000 kişi falanlar mesela ve instagram'da bir reklamlarına denk gelerek haberdar oldum. Kendi çaplarında bir şeyler yapıyorlar karma, listeler vb. gayet tanıdık geldi bana da. Umarım sözlüğümüz de bir gün istediğim/iz gibi gelişir de aktif bir platform olur. gerçekten hevesli bir şekilde girmiştim fakat beklenildiği gibi gitmiyor sanırım.. aklıma gelen başka bir şey olursa da düzenleme yaparım girdi üzerinde. dediğim gibi yazmamdaki tek amaç platformu aktif ve kullanılabilir bir yere dönüştürerek geliştirecek birkaç fikir sunmak.

Filmleri 9 yıl ara ile çıkan ''before'' serisinin ilk filmi. Yakın zamanda tavsiye üzerine izledim ve bayadır böyle bir film izlemediğimi fark ettim. Diyaloglar üzerine kurulu filmde bazı konular hakkında ilgi çekici düşünceler buldum ve düşünmeyi, düşündüren uğraşlar edinmeyi seven biri olarak filmi beğendim. fakat bir nokta var ki filmlerdeki samimi oyunculuğu gerçekten sevip sevmediğim hakkında beni ikileme düşürdü. Rol olduğunu bildiğim bir doğallık fikrine bir süre daha yabancıyım sanırım.

24 saate neden böldük anlamıyorum günü. Zamandır

rahatlamak. kendime stres malzemesi çıkarmamaya çalışıyorum zaten uğraşmam gereken bazı şeyler varken daha küçüklerini de düşünerek kendimi sıkmıyorum. hepsi halledilebilir oluyorlar. problemlerimizi bazen kendimizin büyüttüğünü düşünüyorum. ya da daha büyükleri ile karşılaşmadan onları en büyük gibi düşündüğümüzü. olmadıklarını bilsek bile bunun rahatlığına kapılıp kendimizi onlar için bile kafa patlatırken buluyoruz. umarım o günlere dönebiliriz

ortaokulda veyahut lisede nöbetçi öğrenci olarak sınıfa girip sınıf defterini almak çok değişik bir duyguydu..

genel olanlar bazı özellikleri tutturabiliyor ama günlük haftalık olanlara falan çok da sıcak bakmam

en iğrendiğim insan özelliklerinin başında gelenler içindedir hırs ve rekabet isteği. başkalarını geçmek için yaşayan bir insan.. ne mutsuzluk ve bencillik ama! kendini asla geçemeyecek oluşuna da üzülmek gerekir aslında. fazla mı iğneleyici oldu? bilemedim.

what we do in life echoes in eternity
- Maximus, gladiator

benzeri başlıkları gördüğüm için açmak zorunda hissettiğim başlık. iyi midir kötü müdür, insanın kendini tatmin etmesi midir yoksa gerçekten üzülmesi midir, bundan kazanç sağlamaya çalışanlara ne denir, acınan kişinin hisleri, düşünceleri akla gelir mi hiç...

bir sürü soru var aklımda. acınan kişiye ''sen muhtaçsın'' demenin bir başka yoludur gibi geliyor bazen, bazen de kötü olan bunu hissettirmek ve bundan kazanç sağlamaya çalışmaktır; duygunun kendisinde sorun yoktur, sonrasında aldığımız aksiyon onu kötü yapar gibi geliyor. gerçekten kendimize iyi biri olduğumuzu hatırlatarak kendimizi tatmin ettiğimiz ve çıkarımıza kullandığımız bir rahatlama yolu mudur acımak, yoksa gerçekten üzüntü ile yardımcı olmaya çalışmak birleşerek bu hüzünlü yardımseverlik halini mi oluşturur? her zaman acıyan kişi acınan kişiden daha eksiksiz, daha üstün konumda görür mü kendini, acısı olmayan olarak tatmin eder mi? ''acınan'' kelimesinin ağırlığının farkında mıdır bunu yaparken? yoksa karşılaştırma yapmadan mı hisseder bunu? ayrımını gerçekten yapabilir mi o da ayrı bir soru.

Sevmemekle alakalı olduğunu düşünmüyorum. Mesele sonrasıdır. Farkında mi? Umursuyor mu? Görmezden mi geliyor? Gönlünüzü almak için çabalıyor mu? Onun için önemli olduğunuzu hissettiriyor mu? Hissettirmeye çalışıyor mu? Yoksa üzüntü olur. Bilemez o davranışın sizi üzecegini, asıl mesela üzüldüğünüzü bildikten sonra ne yaptığı olur. Bir daha üzmemek için çabalar, aynı davranışı yapmaktan kaçınır. Kırılgan yerisinizdir çünkü. Sizin üzülmenizi istemezken üzen kendisi olursa çatlar kırılır kalbi. Evet biraz edebiyat yaptım ama anlatabildim sanıyorum

aramızdan ayrılışının üstünden tam 1 yıl geçti bugün. başlığını keşke doğum gününde açabilseydik, bu yıl şu şu yaşına girdi diye. olmadı.

büyük bir neslin basketbolcusu oldu Kobe. sınıfta çöp atarken, bahçede top oynarken... seven sevmeyen herkes anardı adını. ben basketbolu onun sayesinde sevmiştim. küçükken çok izlemesem, ilgilenmesem de bilirdim ismini; izlemiştim o sarı bol şortu ile basketbol oynarken. aklımda öyle kalmış yani.

bir kez daha analım bu büyük basketbolcuyu, bu sözlükte de bir başlığı bulunsun; ölüm yıldönümünde açılmış bir başlık ama olsun..

ormanların içinde, derelerin şelalelerin yanında toprağa basa çıka hiçbir şey düşünmeden yola vermek kendimi. belki yalnız belki biri ile