1 ayda 12 nöbet kitlediler. Yaşama hevesim gözümün feri yok oldu resmen. En son 2 hafta önce dışarı çıkmışım. Schlimazl olmanın hakkını veriyorum diyelim :)
Eline telefonu alıp "arkadaşları arayayım, çay abur cubur bir şeyler yapalım" diye düşünürken arkadaşlarının mezun olduğu aklına gelir ve hüzün.. Tus bitene kadar kalsaydınız bari :/
Öncelikle beni tanıyanlar Cerrahlara karşı olan saygımı bilirler. Muazzam işler yapıyorlar, lafım asla yaptıkları işlere değil. Tavırlarından hiç haz etmediğim cerrahlar ve diğer yanda da insanlığı ve hocalığından örnek aldığım insanlar...Acaba neden bu kadar keskin iki uç arasındayız? Cevabı basit "kıdem." klasik bir laftır hepimizin duyduğu "cerrahide kıdem olmazsa olmazdır." Yaptığınız işler hali hazırda zorken neden insanlığınızı kaybedip olur olmadık hallere düşürüyorsunuz ki kendinizi. Mobbingler, kıdem olayları vs yüzünden Cerrahi asistanlarının kendine olan saygısını asistanlık sürecinde kaybettiğini düşünüyorum. Sırf birkaç ay belki birkaç yıl önce işe başladı diye kimse kimseden üstün değil. Kıdemli olunca da ben yaşadım siz de yaşayın misali devam ettiriyorlar. Bana fazla gülünç geliyor. Üzgünüm ama 30 yaşında insanların zorbalık yapması hoş değil. O kadar yorulmanın, hayatından fedakarlık yapmanın bu topluma değmeyeceğini önceden anlamıştım ama görüyorum ki siz meslektaşlarıma da değmiyor. Buraya kadar gelmek için bile birçok fedakarlık yaptım ama cerrahi yapabilmek için insanlığımdan fedakarlık yapamam. Bana bir kez daha neden cerrahi seçmemeliyimin cevabını verdiğiniz için teşekkürler. Kıdem dahili bilimlerde yok demiyorum. İlla ki var. Ama ben cerrahide yaşadığım hiçbir şeyi dahili bir branşta yaşamadım. Ne kadar zor olsa da en azından birileri sizi meslektaşı olarak görmeyi becerebiliyor,istiyor. Fiziksel yorgunluk ruhsal yorgunluğun yanında devede kulak..
Bir kadın için çok zor iş. Sipariş ettiğim elbise ve ayakkabıların haddi hesabı yok. Bunlar tatlı telaşlar olmaktan çıkıyor sanki bir süre sonra. Zamanımın ve cüzdanımın yettiği yere kadar harcadım. Mezuniyet yaklaştıkça artık "doktorculuk" oynamayacağınızın farkına varıyorsunuz. Baktığınız her hastada sorumluluğunuz yazdığınız her reçetede imzanız olacak. Ben biraz korkuyorum..
daha önce uzun uzun bahsetmiştim. sadece şunu söyleyebilirim pediatriden kalmak hayata bakış açımı değiştirdi. o gün ne hissettiğimi net bir şekilde hatırlıyorum. beni ayakta tutan tek motivasyon kaynağım başımdan aşağı kaynar sular gibi dökülmüştü. görenler biliyor bir gün bile pişman olmadım. pediatrinin bana kattığı ayrıca beni kurtardığı arkadaşlıklardan ve bulunduğum konumdan fazlasıyla memnunum. benim için stajdan öte güzel bir hayat dersi oldu.
Çoğu zaman yapamadığım eylem. İstediğim zamanlarda da pişman ettiler sağ olsunlar. Ondandır herhalde her işimi kendim halletmeye çalışırım. Yardım edince kendini bir şey zanneden bireylerle dolu ortalık.
Bu kadar kolay ulaşılabilir olması canımı sıkıp sinirlerimi hoplatıyor cidden. Gece gece absürt nedenlerle, bazen nedensiz, geliyorlar. Gelmeyin. Lütfen gelmeyin.
benim nöbetlerim pek olaysız geçmiyor sayın shogun :) bu yüzden acildeki sekreter abi adımı "düz taban"a çıkardı :) bu arada nöbetim yarın. umarım güzel geçer.size de kolaylıklar diliyorum efenim..
İlk sezonunu bugün itibariyle bitirdiğim toplamda 52 bölüm olan bir ingiliz dönem dizisi. Bir ingiliz kraliyet ailesinin hayatını konu edinmiş. Ayrıca bir filmi de mevcut. Kaliteli bir yapım olmuş ben beğendim.
Öğrenci olarak sürekli ama sürekli bir açıklama bekliyoruz. İşler resmiyete dökülmeden bir parça Açıklama yaparsanız biz öğrenciler de isteklerimizi, fikirlerimizi bildirebiliriz. Öğrenci sever bir okul olduğumuzu düşünmüyorum malesef.
Sadece bugün değil denk geldiğim an sinirleniyorum. Yahu şu e nabızlarınıza neden şifre koyuyorsunuz. Neyi saklıyorsunuz. Sanki bana devlet sırrı. Doktorunuz göremediği sürece ne yararı var e nabız kullanmanın?