schlimazl

Kil maskesi :)

Yalan dünyanın belki de tek doğrusudur, bitmesi.

Cinsiyetten bağımsız Hayatınızı ikiye ayıran durumdur çocuk. Çocuktan önce kendiniz için yaşarken çocuktan sonra çocuk için yaşarsınız. Şu an için hayalini kurduğum bir şey değil. Ben Kendim için yaşamak istiyorum ve buna yeni yeni başlıyorum. Biraz keyfini çıkarayım hayatın.. Sonrası ne olur bilinmez.

Son zamanlarda Neden bu kadar acımasızsın diye sormaktan kendimi alamıyorum. Bir tarafta Dayanmak zorunda kaldığım hayat, içimde kalanlar, diğer tarafta hayalini dahi kuramadıklarım..Ben birkaç ay sonrasını düşünerek yaşamak için çok gençtim, gencim. Herkesin sıkıldığı şu lanet şehirde doyasıya yaşayamadım ya en çok buna kırgınım. Hayatımın belki de en güzel zamanlarını vererek kaybedeni oldum bu kasvetin. Merak ediyorum Bir gün tüm bunlara değecek mi gerçekten? Peki çözüm Kaçıp kurtulmak mı bu şehirden yoksa kırılan dallarına bir hayat kurmak mı yeniden?

Anneme sarılmak istiyorum tam da şu an.

bazen hüzünden bazen mutluluktan gözyaşlarma hakim olamam. keşke gerçek olsa dediklerim ve neyse ki rüyaydı dediklerim arasında bir yerdeyim.

Tus çalışmak.

Birkaç Kez izlemeyi denedim. Pek bana hitap etmediğini düşündüm. Ama bir tanesi var ki... Önyargılarımı yıktı geçti. "ateşböceklerinin mezarı" çizgiler arasından taşan dram beni epey ağlattı.

Aslında geç değil. Çünkü Herkes kendi vaktinde yaşar.

İlk yarı ve ikinci yarı olarak ikiye ayırdığım ömür parçası. İlk yarı enerjimiz yüksek, kendimizi keşfediyoruz. Yaparız, hallederiz. Her yere yetişmeye çalışıyoruz. Dolu dolu yaşamak istiyoruz. Sonra bakıyorsun Yaş olmuş 24 25. Bir gün böyle aniden olaylara bakış açın, yaşama sebebin değişiyor. Sabah uyandığında güneş aynı doğmuyor sana. Tam bu yaşlar olgunluğun üzerine çöktüğü yaşlar. Bazı şeyler anlamını yitirirken bazıları da başka anlamlar kazanıyor. Açıklaması zor ama değişiyor bir şeyler işte. Ben hep sorarım 20li yaşlarının ikinci yarısında olanlara. yaşadın mı böyle bir şey diye. Hep aynı cevabı aldım "evet." sanırım bana da biraz bundan olmaya başladı.

Yorgunum, genel.

Eksikler bitmiyor boşluklar kapanmıyor ki. Bir tanesi çok canımı acıtıyor onu da ne tanımlayacak ne de tamamlayacak gücüm yok.

Nöbetteyim. Sıkıldım. Teşekkürler.

Çok sahiplenmeden, çok ait olmadan yaşayacaksın.
Hem her an avuçlarından kayıp gidecekmiş gibi,
Hem de hep senin kalacakmış gibi hayat.
İlişik yaşayacaksın. Ucundan tutarak...

Hatırlamak istemediğim o kadar şey yaşattın ki bana ne hissettiğimi bile bilmiyorum. Bir seviyor bir sevmiyorum. Papatyalara ve bana yazık oldu anlayacağın.

Tanıyamazsın. Her seferinde seni yanıltacak bir şey bulurlar. Tanıdığına inanırsın. Öyle olmasını umarsın içten içe.

Gelecek kaygısı. Bunu takiben Dertten dört köşe olup olası tüm senaryoları gözden geçirmek.

İstediğin kadar açıkla, istediğin kadar çabala karşındaki seni nasıl, ne kadar görmek isterse onun için o kadarsın. İyi insanlar diliyorum size.

Cesaretsizlik, güvensizlik.. Bu kadar uğraşmaya değer mi cidden?

Tek başına birçok anlama gelebilir, birden çok duyguyu yansıtabilir. Yeter ki nerede, kime, ne kadar susacağını bil.

Rahatsız olduğunuz bir konuyu dile getirdiğinizde aranıza mesafe koymamalıdır. Sorunları karşılıklı paylaşamamak da bir sorun.

Gastroözofageal Reflü : içim yanar içim kanar da isyaan
VUR : bir ileri iki geri bu neydi böyle
Mı : affet bu gece ölmek istedim
Osteoartrit : sana koşmak istedim derman yok dizlerimde.
Şizofreni : iki gözüm kadar eminim sen yoksun
Wpw sendromu : kalbimin orta yerinde bu nasıl bir cumhuriyet..
Bipolar : bir öyle bir böyle ben kimim anlarsan söyle.
Hipokondriyazis : iyi değilim ben, hiç iyi olmadım..

yapmak ve yapmamak arasında kaldığımda,benden tavsiye istendiğinde, birini ikna etmek için gibi durumlarda kısacası hayatın her alanında kullandığım cesaret temelli cümledir.
Klasik bir örnek vereyim. Ben en fazla ne olabilir ki diyerek birine mesaj atmıştım. En fazla pişman olurdum belki, olmadım. Keşkelerde kalacağına eskide kaldı.
Peki siz bu cümleyi kurup neler yaptınız? Paylaşmak isteyenleri bu başlıkta toplayalım mı :)

Bir baltaya sap.

Alt üst olduk.

6.sezon ~the intörn 1.bölüm
Tür : gizem, gerilim
Imdb : 6/10
Konu : kendini psikolojik bir savaşın tam ortasında bulan bir öğrencinin hayatta kalma hikayesi. Bir tarafta sevinç diğer tarafta hüzün. Korku, Kan, ter, gözyaşı, karmaşık duygular.. Tıpfak serisi heycan dolu final sezonuyla karşınızda.

Başıma gelen bir şeyden bahsedeyim. Schlimazl'ın bitmeyen anı köşesi :) Bir ara 50tl'lik kitap almıştım. Kitaplardan Birinin arasından 50 TL çıkmıştı. Efsaneye göre bazı iyi insanlar bilerek kitaplara para koyuyormuş ki öğrenciler sevinsin. Bana çıkan para Ayraç olarak mı kullanıldı, kötü günler için mi saklandı yoksa bilerek mi orda bırakıldı bilinmez..
*merak edenler için kitap : gün olur asra bedel.

Birine veya bir şeye sevgi beslemek için bir nedene ihtiyacınız yoktur. "neden seviyorsun?" sorusu kısa bir an için bile olsa duraksatır ve çoğu zaman cevapsız kalır. Sadece seviyorum,bu kadar. Bunun yanında sevmemek için nedenlerimizin, nefret etmek için daha güçlü nedenlerimizin olması gerekir. "neden sevmiyorsun?" sorusu da birkaç cümleden birkaç sayfaya kadar farklı şekillerde cevaplanabilir. Bundandır nefret daha güçlü bir duygudur. Yeterince güçlü sebepler sevgiyi bile nefrete dönüştürebilir. Geriye dönüşü olmadığı gibi sizden de bir şeyler götürür. Nefret etmeyin ondan bundan. Güzellikler sizinle olsun.

Anne tarafının da baba tarafından farksız olduğunu anlayıp tarafsız kaldığım an.

"hoşçakal." Bana ağır geldiğinden Kullanmayı tercih etmiyorum. Hem zaten vedaları da sevmem. Ben görüşmek umuduna sığınanlardanım. Hayat bu belli mi olur,belki bir gün...