D5'in son dersine girdim. Hüzünlü bir gün :/
Su misali.. Ve insan durdurmak istediği ana mahkum.
Gençleştim resmen bu kadar mı fark eder :)
Bardakta olan suyu sağ elimle içerken, şişede olanlar için sol elimi kullanıyorum. Diğer türlüsü tersime geliyor :)
Bir sabah uyansam kar yağmış olsa. Her yer bembeyaz okullar tatil. Tek derdim kardan adam yapmak ve kartopu oynamak olsa. Karlara yattığım için azar yesem annemden. Eve girince gözlüğüm buharlaştığından göremesem önümü. Battaniyeme sarılıp izlesem karın yağışını.. Çok güzel olurdu ya :/
*son on dakikadır bunu düşünüyorum gözlerim kapalı.
Her zaman müsait olmayın. Tüm gün boş olsanız bile bazen "işim var" demeniz gerekiyor. Diğer türlü insanlar onlara ayırdığınız vaktin değerini göremiyor. Nankörler çünkü. Örnek verirdim ama aklıma gelince canım sıkıldı, vazgeçtim.
Geçen gece aniden uyandım, saat 5 suları. Uyumakla yazmak arasındayım. Sabah unutmaktan korkup Yazmaya karar verdim. 2 dakikada yarı uyanık halde şiir yazmışım resmen, hala şaşkınım. Sözün özü hatırlamak istiyorsanız ya not alın bir yere ya da anlatın birilerine. Daha da unutmazsınız zaten. Birkaç kez yaptığınızda hatırlama oranınız da artıyor.
Akreple yelkovan arasında mesafe hiç sorun olmadı. İyi anlaştıkları da söylenemez zaten sürekli kovalıyorlar birbirlerini. Ama Gün gelecek bir yorgunluk çökecek üzerlerine. Duracaklar, bir Anlığına bile Olsa..
Üç tarafı çiftlerle çevrili bir mekanda eşofmanlarımızla oturuyoruz. Bir de kivi sipariş ettik. Okeyimiz yok :)
Bitmesini istemediğimdir. Gruba da tam iyi alışmışken..
Fotoğraf çekme ve düzenleme uygulaması. Bir de tamamen ücretsiz olsa tadından yenmezdi. Ben de bir şeyler denemiştim,deniyorum.
*isteyene linkini atarım :)
Loş ışık altında slow müzik dinliyor.
Ben ne yaralar aldım, hiçbiri öldürmedi.
Son birkaç seferdir yapraklar üzerimize dökülüyor. Kare çarşı için fazla romantik. bu anı iki tarafı ağaçlı yollardan yürürken de yaşadığımı hayal ediyorum ve bir süreliğine içim huzurla doluyor.
Aşkı başka olan.
Son günlerde dikkat ediyorum, insanları dinliyorum ve bir şey farkettim. Kimse kimseyi sevmiyor. Uzaktan herkes samimi ama içeride fırtınalar kopuyor. O şöyle çıkarcı bu böyle dedikoducu. Hiç gözüktüğü gibi değilmiş falan filan derken olumlu olumsuz birçok şey duyuyorum. Bu kadar nefret niye? bende biliyorum insanlar bir noktadan sonra çıkarlarını öne alıp günü kurtarmaya çalışıyor. Öyle de böyle de zevk alamayız hayattan. Sevgisizlik dünyayı yok edecek. Ona buna nefret besleyerek, kin tutarak ömür mü geçer. İnsan sevmiyorsanız başka bir şey sevin. Kedi sevin mesela. Negatifi bir kenara bırakıp pozitif şeyleri öne çıkarırsak zaman daha yaşamaya değer olur sanki.
Kapılar kapanırsa,dönmek çok zor..
Geç kalınmış bir öneriyle geldim. "incendies". Ağır bir hikayeydi.
Şu an hiç iyi değilim.
Uykun varken uyuyamamak. Başka bir şey yapmaya enerji de kalmıyor. Tamamen boş vakit :/
İstediğim şeyleri rüyamda görmeye başladım. Hayata bu kadar geçirebiliyorum şu an :)
Aklının bir köşesine düştüyse yapmak fikri,yap gitsin. En fazla ne olabilir ki..
İdare etmekten, mış gibi yaşamaktan, güzel şeylerin hayalden öte geçememesinden, yetişmeye çalışmaktan yoruldum. Olmayışların sebep olduğu geçmeyecek bir yorgunluk var üzerimde.
Yeteri kadar çalışırsam kendime film izleme hakkı veriyorum. Güzel çıkarsa önerilere eklerim :)
"Aradığınız kişiye şu anda ulaşılamıyor. Lütfen daha sonra tekrar deneyiniz."
Varlığını da yokluğunu da kanıtlayamam. İnanç böyle bir şey.
Aort dediğin kalpte olur abdominal de neymiş :))
Ben çok çektim bunlardan ya :)
"the call" 2020 kore yapımı gizem gerilim kategorisinde bir film. Ben öneriler listemde görüp öylesine indirmiştim. Şansıma düşünmeden, incelemeden indirdiğim son birkaç film gayet iyi çıktı. Buna da Bir şans verilebilir diye düşünüyorum.
Beni hep aynı yerden sınıyor ve ben Her seferinde yeni bir şey farkediyorum. Hayat bazen fazla garip.
mdblue
schlimazl
ileleualatyr
