(bkz: #38344) sorusu için güzel bir çözümdür. Kelime anlamı farkındalıktır ve farklı ideolojilerde farklı şekillerde pratikleri vardır. Şahsen budizmdeki halini pek bilmiyorum, günümüzde daha çok stoacılık felsefesiyle birlikte anılır. Kendi günlük hayatımda yıllardır uyguluyorum. Temel mantığı duygu dünyanı olduğu gibi kabul etmek ve duyguları kovmamak, ertelememek ve onları yaşamaktır. Hayatta olduğu gibi duygularda da sadeliği ön plana çıkarmak amaçlanır. Örneğin bazı duygular doğası gereği diğerlerinden daha uzun sürebilir veya daha acı olabilir. Bunun doğal sonucu olarak kendinize bu kadar uzun sürdüğü ve acı çektiğiniz için öfkelenebilir, hayal kırıklığı yaşayabilirsiniz. Bunları tanımlamak "evet, buradayım ve bunu yaşıyorum" demek ve duyguları olabildiğince sade haliyle kabul etmek önemli olan kısmıdır.
Duygunun etkisi geçtikten sonra geriye dönme yöntemiyle duygunun orijinine gitmek gerekir. Örneğin yere biri çöp attığı için sinirlendiniz ve kendinize sordunuz: "Bu olaya neden sinirlendim?". Cevap da "çünkü bence bu sığırlık." olsun. "Peki benim için sığır ne demek?" dediniz ve "Yaşadığın çevreyi temiz tutmamak sığırlıktır." şeklinde bir yanıt buldunuz. Peki ama neden sinirlendiniz? "Çünkü onlar yüzünden ben temiz bir çevrede yaşayamıyorum dolayısıyla aslında hak ettiğim hayata sahip olamıyorum."
Böylece yere çöp atan birine karşı öfkenizin, aslında hak ettiğiniz hayatı yaşayamamanızdan doğduğunu anlarsınız.
Bu geriye dönme yöntemi bütün duygular ve onların orijini için uygulanabilir. Amaç çözüm bulmak değil duyguyu olduğu haliyle kabul etmek ve onu anlamaktır. Bunu yapmak, duygular üzerinizdeki kontrolünüzü çok arttırır ve küçük bir olayın bütün gününüzü mahvetmesini engeller.
Artık öyle bir noktadayım ki, “sağlık olsun” deyip geçemediğim konular bile var. Elimden geleni yapıyorum, hatta normalde asla yapmam dediğim şeylere bile girişiyorum; oldurmak için resmen cambazlık yapıyorum… ama ne oluyor? Yine olmuyor. Yani anlayacağınız gerçekten de sağlık olsun :)
Zor günlerden geçenlerin bildiği bir şey vardır: İnsanı yıpratan, hatta yer yer hasar bırakan dönemlerin bile bir noktada geçici olduğunu fark edersin. Gelmeyecek gibi duran iyi günlere bile zamanla alışabileceğini, hatta kendini yeniden kurabileceğini öğrenirsin. Bu süreç, her şeye rağmen insanı büyüten ve olgunlaştıran bir döneme dönüşür.
Ve yine zor günlerden geçenler şunu bilir: Hayatında seni seven insanlar olsa bile bazı şeyler vardır ki tek yaşanır, tek atlatılır. Anlaşılmadığını hissettikçe daha fazla yıpranmak yerine, bir süre sonra bu gerçeği kabullenmeyi öğrenirsin. İşte o kabulleniş, insanı hem güçlendiren hem de özgürleştiren bir eşiğe dönüşür.
9. sınıfta öğretmen bir aile dostumuz tarafından bana hediye edilen steteskopum. Kendisine de gururla anlattığı hekim olmuş bir öğrencisi tarafından hediye edilmiş. çok duygulanarak ve de büyük bir heyecanla kabul etmiş, eve gelir gelmez de hep görebileceğim bir yere asmıştım. Her baktığımda içim kıpır kıpır olur ve hep daha büyük motivasyonla yola devam ederdim. O sihirliydi benim için. Şimdilerdeki steteskopum da çok güzel ama onun yerini hiçbiri tutamayacak. Hiç kullanmadım, kullanmaya da kıyamadım. Hâlâ evde aynı yerde asılı ve hâlâ her gittiğimde kendisine uzun uzun bakıyorum ve her baktığımda içimde daha çok kelebek kanatlanıyor. Kim bilir, belki de gerçekten sihirlidir?
Evde en son 5. Sınıfta aldığım demirden model arabalarım. Daha yeni yeni eve gelen misafir çocuklarına vermeye başladım. Çocukluğumda tek oyuncaklarım onlardı ve şuan başka çocuklar oynarken zarar verecek diye aklım gidiyor
Bazen ayağınız ısınmaz. Üstünde yorgan olur, battaniye olur ama ısınmaz. İnsanın uyuması için ortamın soğuk olması gerekirmiş derler ya, arka oda'daysa yatak odanız ve dış cephe yalıtımı olmayan bir köy evinde dışarısıyla aranızda bir sıvayla örtülmüş bir tuğla ve boyadan başka bir şey yoksa ayağın hakkıdır ısınmamak, ben de hak veririm o ayağa
Alışkanlık olmuş bu durumlarda çeker dumrul çorabını. Böyle kalınından tercihen renkli yeşil -yok yok kırmızı uzunca soket mi derler ondan.
Lisedeyken yurtta yakmamışlar kaloriferimi napsın garibim ayağım (yine hak verdim) ısınmıyor çektim çorabımı, odaya baskın.. -canım dönem arkadaşlarım tarafından-çoraplarımı fark etmişler de dalga geçmişler.. yıllığa da yazılmıştır.
Ne diyordum sn. okurlar, bazen o kalın yorganın altında da ısınmaz ayak.. çorabı çek uyu.. benim şimdi yaptığım gibi, mışıl mışıl sıcak mı sıcak. Neymiş; kırmızı? Yok yok yeşil.. tercihen soket, köy evi? Yok yurt.. yıllık? I ıh şu an (00.56 am)
Annemle kız kıza dışarı çıktığımızda kestane satan amcaların yanından her geçtiğimizde annem de ben de enfes kokusuna dayanamayız ve yüz liralık kestane alıveririz. Sonrası memleketimin soğuk havasıyla sıcak kestanelerin zıtlığı ve lezzet dolu dakikalar. ;)
Birinci sınıftayken upuzak yurdumuzdan sabahları ders çalışmak için gelirdik arkadaşımla. Sonrasında bir el langırt oynayalım diye ara verirdik ve bir daha geri dönüşü olmazdı. Çok eğlenirdik ama. Şimdi eskisi kadar eğlenceli gelmiyor.
Derindir. Kimlerin geldiği geçtiği durduğu haddime de değildir. Hiçbir zaman anlayamayacağım, hadi ucundan belki hissedeceğimdir. Yer edinebilen şanslıdır, edindiğinin farkında olan mutludur.
Sıcaktır veya soğuk mudur.., komik e tabi kim olduğuna göre değişir. Gözlerden anlar mısın -hayır kandırılabilirsin bu kadar hızlı değil. Dokunabilirsin mi ki, biraz daha uç tekletebilirsin
Genellemeler tutmaz, hayat bu: tek atımlık kurşun.. doğru zaman? Bahtına.. ya tutarsa Yürü v uza.. Yazı v tura
C bloğun bütün yükü omuzlarındadır. Bugün doğum iznine çıkan ingilizce hocası gibi bir anda aramızdan ayrılmış ve bizi çaresizce merdivenlere yöneltmiştir (bkz ingilizce dersine giren beden hocası)
Derma ve göğüsün ortak kullandığı toplantı salonundaki sandalyeler... Bir rivayete göre MÖ 2500'de çinliler tarafından işkence aleti olarak icat edilmiştir.
günlük karını hesaplamaktan uykularım kaçıyor.... bentz allah için gidin bir klima alın içerisi yazın sımsıcak mevsim farketmeksizin de havasız. bir günlük karını orada çalışan insanların iyiliğine harcayabilirsin
